⚖️ «Եկեղեցու անունից խոսողը իրավունք չունի հավատքը ծառայեցնել շահեկան, անձնական նկրտումներին
Հայաստանյայց Առաքելական Եկեղեցին դարեր շարունակ եղել է ազգային ինքնության ու հավատքի հենասյուն։ Սակայն, ցավալիորեն, այսօր մենք ականատես ենք եկեղեցական սպասավորների այնպիսի հայտարարություններին, որոնք ոչ թե հավատքն են զորացնում, այլ իրենց սրբազան հանդերձները ծառայեցնում են համակարգի և իրենց դիրքի պաշտպանությանը ։
Սերովբե եպիսկոպոս Իսախանյանի վերջին նամակը վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանին դրա վառ օրինակն է։
---
🛑 1. Երբ հարցերիդ նպատակը խարազանելն է, ոչ փրկությունը
Սերովբե եպիսկոպոսը հերթով շարադրում է «հավատացյալի» լինելու իր չափորոշիչները՝ մկրտություն, եկեղեցական ամուսնություն, երեխաների մկրտություն, պատարագի հաճախում, հաղորդություն։ Բայց արդյոք սա է՞ քրիստոնեական կյանքի չափանիշը։
📖 Հիսուս Քրիստոս ասաց.
«Մի դատեք, որպեսզի չդատվեք, որովհետև ինչ դատաստանով որ դատեք, այնպիսով էլ կդատվեք, և ինչ չափով որ չափեք, այնպիսով էլ ձեզ կմեծվի» (Մատթ. 7:1-2):
Երբ հարցերդ միայն խեղդելու և խարանելու համար են, այլ ոչ հոգին փրկելու, դու արդեն դադարել ես լինել հովիվ և դարձել ես դատավոր։ Իսկ քրիստոնեական հավատքի կենտրոնում դատելու կոչ չկա։ Կա սիրելու, ուղղելու, զորացնելու, ապաշխարության ու վերածննդի ճանապարհ ցույց տալու կոչ։
---
🔎 2. Քրիստոսը երբեք չի պահանջել Սերովբեի ներկայացրած «քաղաքական հավատքը»
Եկեղեցու հետևորդ լինելը վարչական փաստաթուղթ չէ։ Մկրտության վկայականը կարևոր է որպես խորհուրդի հաստատում, բայց իսկական հավատը չի ծնվում քաղպաստառի տակ գրված փաստաթղթով։
📖 Պողոս առաքյալն ասում է.
«Եթե Հիսուս Քրիստոսը ձեր մեջ չէ, դուք անփորձ եք հավատքի մեջ» (Բ Կորնթ. 13:5):
Հետևաբար, ո՛չ մկրտության վկայականը, ո՛չ եկեղեցական ամուսնության թուղթը, եթե դրանց մեջ չկա կենդանի հավատք, ինքնին չեն դարձնում մարդուն քրիստոնյա։ Իսկ եթե մարդը հավատում է Քրիստոսին որպես իր Տեր և Փրկիչ, ընդունում Նրա ավետարանական ճշմարտությունները, ապրում դրանցով, նա քրիստոնյա է՝ անկախ սերովբեական իրավազորությունների փաստաթղթերից։
---
🗝️ 3. Եկեղեցու և պետության բաժանման կարևորությունը
Սերովբե եպիսկոպոսը հիշեցնում է վարչապետին՝
«Եկեղեցու ներքին գործերին միջամտելու իրավասություն չունեք»։
Իսկ ո՞վ ունի իրավունք՝ քաղաքական ամբիոնից քարոզելու և հավատքի անվան տակ ներքաղաքական ճնշում գործադրելու։ Եթե պետությունն իրավունք չունի կառավարելու եկեղեցու հարցերը, ապա եկեղեցին ևս չպետք է օգտագործի իր ամբիոնը՝ քաղաքական իշխանության դեմ քարոզչություն իրականացնելու համար։
Քրիստոս ասաց.
«Տուր Կեսարին այն, ինչ Կեսարին է, և Աստծուն այն, ինչ Աստծուն է» (Մարկոս 12:17)։
Եվ երբ եկեղեցին, մոռանալով իր ուղղափառ առաքելությունը, զբաղվում է քաղաքական մարտահրավերներ նետելով, այն դադարում է լինել Աստծո տուն և վերածվում է կուսակցական ճամբարի։
---
💡 4. Ո՞րն է նամակի իրական նպատակը
Սերովբե եպիսկոպոսի նամակը հոգևորի մասին չէ։ Այն ունի երեք թաքնված նպատակ.
✔️ Ա. Իշխանության դեմ ուղղված հանրային մանիպուլյացիա.
Փորձ՝ վարչապետին ներկայացնել որպես «անհավատ», հետևաբար՝ «անարդարացի ղեկավար» ժողովրդի աչքում։
✔️ Բ. Եկեղեցական իշխանության պաշտպանություն.
Աստվածաբանորեն ձևակերպված նամակը ընդամենը հայտարարություն է՝ «մեզ մի մոտեցեք, մեր հեղինակությունը վեր է ձերից»։
✔️ Գ. Քաղաքական օրակարգի սպասարկում.
Փոխանակ ժողովուրդը զորացնելու հավատքի ճշմարտությամբ, նամակը իշխանության դեմ հասարակական տրամադրություն գեներացնելու գործիք է։
🕊️ 5. Քրիստոսին հետևելը չի չափվում սերովբեական չափիչներով
Հավատքը չափվում է միայն մեկով՝
📖 «Քեզանից ի՞նչ է պահանջում Տեր Աստվածդ, եթե ոչ՝ արդարություն գործել, ողորմություն սիրել և խոնարհ կերպով ընթացել քո Աստծո հետ» (Միքեա 6:8)։
Ոչ ոք իրավունք չունի մարդուն զրկելու քրիստոնյա կոչվելուց՝ իր «պահանջների ցուցակով»։
Ոչ ոք իրավունք չունի հավատքը դարձնելու նվաստացման կամ պիտակավորման գործիք։
Ոչ ոք իրավունք չունի աստվածապաշտության անվան տակ քաղաքական հռետորաբանություն հրամցնելու։
✅ Եզրափակիչ ուղերձ
Եկեղեցու արժանապատվությունը պահպանվում է այն ժամանակ, երբ նա իր առաքելությանը հավատարիմ է մնում, ոչ երբ զբաղվում է քաղաքական քարոզչությամբ։
✔️ Եթե իրականում ուզում եք առաջնորդել հոգիներ դեպի Աստված, ապա խոսեք Քրիստոսի սիրո, ներման, արդարության և ճշմարտության մասին։
✔️ Իսկ եթե ուզում եք քաղաքականություն անել, ապա մի օգտագործեք Քրիստոսի անունը ձեր աշխարհիկ նպատակների համար։
✒️ Հեղինակ՝ Հայ Քրիստոնեա
‐-----------------
Նիդ.օրագրի կողմից- Հրապարակելով այս պատասխանը ներկայացնում ենք նաև Սերոբվե եպիսկոպոս Իսախանյանի վարչապետին ուղված բաց նամակը։
Պարոն Փաշինյան, ՀՀ հարգարժան վարչապետ,
Հայաստանյայց Առաքելական Եկեղեցին ապրող ու գործող կառույց է, հայ եկեղեցականներն էլ` այդ սրբազան հաստատության սպասավորները։ Մենք ծառայում ենք Աստծուն եւ մեր հավատավոր ժողովրդին։ Մեր ծառայության ճամփին վստահաբար ունենում ենք բազում սայթաքումներ, սխալներ ու բացթողումներ, գործում ենք մեղքեր (հուսամ` ոչ աններելի)։ «Ով իցէ մարդ, որ կեցցէ եւ ոչ մեղիցէ»,- ասում է Սուրբ Գիրքը։
Ի տարբերություն մարդկանց, Աստված մեզ տեսնում է ոչ միայն դրսից, այլ նաեւ` ներսից, գիտի մեր ով ու ինչ լինելը։ Իմիջիայլոց` գիտի նաեւ ձեր բոլորի ով ու ինչ լինելը։ Մենք էլ, դուք էլ` Աստծուն ապացուցելու, առավել եւս` համոզելու, ոչինչ չունենք։ Աստված գիտի մեր ոչ միայն անցյալն ու ներկան, այլ նաեւ գալիք ապագան։
Ես էլ մարդ եմ, Դուք էլ մարդ եք։ Եկեք, ոչ ես Ձեզ կամ ձեզնից որեւէ մեկին դատեմ, ոչ էլ Դուք` ինձ կամ իմ հոգեւոր եղբայրներից որեւէ մեկին։ Դատելը թողնենք Աստծուն, իսկ մենք օգտվենք մեր քննադատելու իրավունքից։
Ասում եք, որ Դուք հավատացյալ եք եւ Հայաստանյայց Առաքելական Սուրբ Եկեղեցու հետեւորդ։ Ձեր քրիստոնյա լինելու մասին չեմ ուզում որեւէ բան ասել, քանզի ուզում եմ հավատալ Ձեր խոսքին։
Ուզում եմ հավատալ նաեւ Ձեր հավաստիացմանը, որ Հայ Եկեղեցու հավատացյալ հետեւորդ եք։ Այս ուղղությամբ ունեմ սակայն հարցեր։ Հայ Եկեղեցու հետեւորդ եմ ասելը խոսքով չի լինում, այլ կան մի քանի հիմնական նախապայմաններ.
1. Մկրտություն։ Որեւէ մեկը չգիտի, Դուք մկրտված ե՞ք կամ ոչ։ Ունե՞ք Սուրբ Մկրտության վկայական։ Ի՞նչ կասեք այս մասին։
2. Հայ Եկեղեցու վարդապետության, ինչպես նաեւ առաքելական հաջորդականությամբ փոխանցված նվիրապետության ընդունում։
3. Քանի որ արդեն վաղուց չափահաս եք եւ ապրում եք մի կնոջ հետ, ուրեմն` օրինավոր ու Եկեղեցու կարգ ու կանոնով նվիրագործված Սուրբ Ամուսնություն, որն Եկեղեցու յոթը սրբազան խորհուրդներից մեկն է։ Ի՞նչ կասեք այս մասին։
4. Պարտավորություն` զավակներին դաստիարակել քրիստոնեաբար` ըստ Հայաստանյայց Առաքելական Եկեղեցու ուսմունքի ու վարդապետության։ Ինչպես արդեն հասկանալի պիտի լինի շարադրվածից, քրիստոնեական կյանքով ապրելու եւ Հայ Եկեղեցու հետեւորդ լինելու առաջին, բայց ոչ միակ, նախապայմանը վերստին ծնունդն է Եկեղեցու սուրբ ավազանից, այսինքն` Սուրբ Մկրտությունը։ Ձեր երեխաները մկրտվա՞ծ են։ Ի՞նչ կասեք այս մասին։
5. Սուրբ Պատարագի կանոնավոր մասնակցություն եւ Սուրբ Հաղորդության ընդունում։ Կասեք, ե՞րբ եք վերջին անգամ մասնակցել Սուրբ Պատարագի, կատարել խոստովանություն եւ ստացել Սուրբ Հաղորդություն։
Կան ուրիշ չափանիշներ եւս, սակայն չծանրաբեռնեմ այս գրությունս։
Այս հիմնական չափանիշների լույսի ներքո` Դուք որոշեք, թե արդյոք Հայ Եկեղեցու հետեւորդ եք կամ ոչ։ Եթե` այո, ուրեմն` որպես նույն Եկեղեցու հետեւորդ եկեղեցականներիս քննադատելու, մեզնից պահանջելու, մեզ ավելի լավը տեսնելու ակնկալիք ունենալու, մեզնից մեր ուխտին հավատարիմ լինելու պահանջ ներկայացնելու իրավունք ունեք, ճիշտ այնպես ու այն նույն չափով, որ ունեն Առաքելական մեր Եկեղեցու միլիոնավոր այլ հետեւորդներ։ Սակայն Ձեր գրառումներից այլ հոտ է գալիս, այնպես է թվում, թե Ձեր նպատակն ակնհայտորեն այլ է։
Նախորդ խորհրդարանական ընտրություններին մասնակցած Հայաստանի Հանրապետության քաղաքացիների մեծամասնությունը ձեր քաղաքական ուժին մանդատ է տվել ձեւավորել խորհրդարանական մեծամասնություն եւ կազմել կառավարություն Ձեր գլխավորությամբ։ Վստահ եմ, ինձնից լավ գիտեք Ձեր իրավասություններն ու պարտականություններ։ Հիշեցնեմ միայն, որ Եկեղեցու ներքին գործերին միջամտելու իրավասություն Դուք չունեք։
Բայց այ, ադրբեջանական սուլթան Իլհամ Ալիեւին համարժեք կամ գոնե ինչ-որ հոդաբաշխ պատասխան տալու իրավասություն կամ պարտականություն Դուք ունեք։ ՀՀ քաղաքացիների մեծամասնությունը ոչ թե սպասում է, որ Դուք հրապարակներում «հոգեւոր հանդիպում» կազմակերպեք, այլ սպասում է լսել Ձեր պատասխանը Ալիեւի վերջին բարբաջանք-հոխորտանքներին.
«Ադրբեջանցիները չպետք է հայ սահմանապահի երես տեսնեն», փոխադարձաբար` «Ինչ վերաբերում է մեզ (իմա՝ Ադրբեջանին)` մեր տարածքում ո'չ արտաքին օպերատոր է լինելու, ո'չ էլ վարձակալություն»։
Իսկ եկեղեցիներում կատարվող ամենօրյա առավոտյան եւ երեկոյան ժամերգությունները, եւ հատկապես կիրակնօրյա Սուրբ Պատարագը, հավատացյալի համար «հոգեւոր հանդիպում» են, նախ` Աստծո հետ, ապա նաեւ իր հավատակից հայրենակցի հետ։ Դուք էլ, ցանկության դեպքում, կարող եք մասնակցել նրանց։