Օշական.Անհարմարություններ և լռեցված պատմություն. բյուրոկրատիայի պատնեշը Ամատունիների մասին ֆիլմի ճանապարհին

 

Անհարմարություններ և լռեցված պատմություն. բյուրոկրատիայի պատնեշը Ամատունիների մասին ֆիլմի ճանապարհին

🔹 Օշական, հուլիսի 15-18:

«Նիդերլանդական օրագիր»-ի նկարահանող թիմը երեք օր շարունակ Օշականում աշխատում էր Ամատունիների իշխանական տոհմին նվիրված իրենց նոր պատմամշակութային նախագծի վրա։ Նախաձեռնության նպատակն էր երիտասարդ սերնդին ներկայացնել այն մեծագույն ժառանգությունը, որ Ամատունիները թողել են հայ եկեղեցուն և հոգևոր կրթությանը՝ հատկապես Օշականի Մեսրոպ Մաշտոցի անվան եկեղեցու, հին դպրոցի և զանգակատան կառուցման գործում։

🕰️ Միայն հինգ րոպե՝ երեք օր սպասելու գնով

Նկարահանող խումբը ցանկանում էր դպրատուն-թանգարանի ներսում իրականացնել ընդամենը հինգից տասը րոպեանոց նկարահանում, սակայն այս պարզ գործընթացը վերածվեց բյուրոկրատական փակուղու։
Տեղի աշխատակիցը՝ Կարինե Սարգսյանը ներողություն խնդրելով ասաց, որ նկարահանման թույլատրությունը տալիս է Տեր Վազգեն քահանան, վերջինս ասաց, որ դիմենք Արագածոտնի առաջնորդարան, որտեղից Արտակ սարկավագը հայտնեց, որ Սրբազանը տեղում չէ և հարցը կարող է լուծվել միայն իր հաստատմամբ։ Թույլտվությունը տրվեց միայն երրորդ օրը՝ թիմի վերադարձի պահին, դարձնելով այն անիմաստ ու ուշացած։

💧 Ջրի և զուգարանի խնդիրները՝ սրբավայրում

Սպասման ժամերին խումբը ուսումնասիրեց եկեղեցու բակն ու տարածքը։
Բացահայտվեց, որ
գյուղի ցայտաղբյուրները գործում են,
մինչդեռ եկեղեցու բակում գտնվող ցայտաղբյուրը չի աշխատում։
Միաժամանակ պարզվեց, որ
եկեղեցուն կից զուգարան չկա,
գոյություն ունեցողը գտնվում է եկեղեցու բակից դուրս,
և, ինչպես պատմեց ուսուցչուհերից մեկը, երեխաներից գանձված թանգարանային վճարը (200 դրամ) օգտագործվել է հենց զուգարան գնալու համար, ինչը հեգնական իրականություն է մշակութային դաստիարակչական այցերի համատեքստում։

🌱 Մոռացված այբուբենը

Եկեղեցու բակում ժամանակին եղել է կանաչ խոտածածկով այբուբեն, սակայն այսօր այն չորացած ու ամայի է։ Տեղացիներն ասում են.
«Ամեն ինչ արվում է նվիրատուներ գտնելու համար, բայց երբ նրանք գտնվում են, գումարներն արդյունավետ չեն ծախսվում»։

🪦 Մոռացված տապանաքարեր և լռեցված պատմություն

Թանգարանում չկար Ամատունիների մասին որևէ հիշատակ կամ լուսանկար, չնայած հենց նրանք են կառուցել այդ կառույցները։ Փոխարենը ներկայացված էին Գարեգին Բ Ամենայն Հայոց կաթողիկոսի և վերջին վերանորոգող բարերարների լուսանկարները։
Բակում խումբը նկատեց Եսայի ավագ քահանայի մաշված տապանաքարը և մեկ այլ հոգևորականի տապանաքարը, որի հուշատախտակը ջարդված էր, որոնց մասին հոգ տանելը կարծես առաջնահերթություն չէ։

⚖️ Համակարգային քննադատություն

Տեսաերիզը բարձրացնում է համակարգային հարց՝
✔️ երբ հավատքի, հոգևոր կրթության և ազգային հպարտության վերակենդանացման փոխարեն երեք օր շարունակ քննարկվում է հինգ րոպեանոց նկարահանման թույլտվություն,
✔️ երբ բյուրոկրատական շղթան՝ աշխատակիցից մինչև սարկավագ և Սրբազան, երկարացնում է հասարակության հետ համագործակցության ամենափոքր ընթացակարգը,
✔️ և երբ Ամատունիների պես տոհմի մասին հիշատակը բացակայում է այնտեղ, որտեղ իրենք են հիմք դրել մշակույթի։

🕊️ «Չկա չարիք առանց բարիքի»

Թիմի խոսքերով՝
«Միգուցե այս կորցրած ժամանակը ծառայի հիշյալ թերությունները վերացնելու գործին։ Մեր նպատակը մնում է նույնը՝ վերականգնել պատմական արդարությունը, ներկայացնել Ամատունիների տոհմի դերը և ամրապնդել հայ երիտասարդների ազգային ու հոգևոր ինքնագիտակցությունը»։

✨ Եզրափակիչ կոչ

Օշականի եկեղեցու և ողջ հայ եկեղեցական կառույցի համար սա կարող է դառնալ հիշեցում, որ հոգևոր կյանքի իրական պայծառությունը ստեղծվում է համագործակցային բաց ու թափանցիկ աշխատանքով, խնամքով արժևորելով մեր պատմությունը, այլ ոչ թե այն մոռացության տալով՝ նույնիսկ թույլտվությունների տրամադրման հարցերում։
Մնացածը տեսաերիզում:
https://www.youtube.com/watch?v=suj8yg9rj_g

--------
Մեր նախորդ հոդվածին ծանոթացեք այս հղումով.
«Երբ սրբազանը տեղում չէ»
https://www.nidoragir.com/2025/07/blog-post_19.html

Օշականում գործող այս կենտրոնները հոգևոր և ազգային ինքնության պահպանման կարևոր հենարան են

 

22.07.2025/Օշական Նիդ.օրագիր

Օշականը պատմական և հոգևոր կարևորությամբ գյուղ է, որտեղ հայ ինքնության և կրթամշակութային գործունեության նոր նախաձեռնությունները շարունակում են ամրապնդել համայնքային կյանքը։ Այդ նախաձեռնություններից առանձնահատուկ տեղ են զբաղեցնում «Արի Օշական» և «Միավորող կամուրջ» կազմակերպությունները, որոնց նպատակն է սփյուռքահայ և Հայաստանի երիտասարդների կրթական, հոգևոր և մշակութային կապերի խորացումը։

«Արի Օշական» կրթամշակութային կենտրոնը արդեն տարիներ շարունակ իրականացնում է տարաբնույթ ծրագրեր՝ ներառելով հայոց լեզվի, գրականության, պատմության, մշակույթի դասընթացներ և առաջնորդության զարգացում։ Այստեղ իրականացվող դասընթացներն ու ճամբարները կարևոր հնարավորություն են ոչ միայն համայնքի երիտասարդների, այլև սփյուռքից ժամանած հայ երիտասարդների համար՝ վերագտնելու իրենց ինքնությունը և սերտացնելու կապը հայրենիքի հետ։

«Միավորող կամուրջ» կազմակերպությունն իր հերթին նպատակ ունի ստեղծել իրական կամուրջ՝ տարբեր համայնքներում ապրող հայ երիտասարդների միջև՝ կազմակերպելով հանդիպումներ, սեմինարներ, առաջնորդության ծրագրեր, հոգևոր դասեր և հայրենագիտական ճամփորդություններ։ Կազմակերպության ծրագրերը միտված են ամրապնդելու ազգային ինքնագիտակցությունը, արժեքային համակարգը և հայ երիտասարդների հոգևոր ու բարոյական դաստիարակությունը։

Այս կազմակերպությունների համակարգողներից է Ռազմիկ Մնացականյանը, որը մեծ նվիրումով առաջնորդում է կրթական և հոգևոր ուղղություններով աշխատանքները։ Նրա խոսքերով՝

«Մեր նպատակն է ոչ միայն կրթել, այլև դաստիարակել այնպիսի սերունդ, որը կկրի իր մեջ հայ լինելու պատասխանատվությունն ու կկարողանա այդ արժեքներն արժևորել իր ողջ կյանքում՝ լինի Հայաստանում, Արցախում կամ Սփյուռքում»։

Նրա համակարգմամբ կազմակերպվում են կրթական ճամբարներ, քննարկումներ, մշակութային միջոցառումներ և առաջնորդական դասընթացներ, որտեղ երեխաներն ու երիտասարդները սովորում են աշխատել թիմում, ճանաչել սեփական տաղանդներն ու ծառայել հայրենիքին։

Օշականում գործող այս կենտրոնները դարձել են ոչ միայն կրթության, այլև հոգևոր և ազգային ինքնության պահպանման կարևոր հենարան։ «Արի Օշական» և «Միավորող կամուրջ» կազմակերպությունների ջանքերով այսօր Օշականը կրկին հաստատվում է որպես հայ մշակույթի և ազգային արժեքների պահպանման ու փոխանցման կենսական կենտրոն։

Պատասխան Սերովբե եպիսկոպոս Իսախանյանին

 

⚖️ «Եկեղեցու անունից խոսողը իրավունք չունի  հավատքը ծառայեցնել  շահեկան, անձնական նկրտումներին

Հայաստանյայց Առաքելական Եկեղեցին դարեր շարունակ եղել է ազգային ինքնության ու հավատքի հենասյուն։ Սակայն, ցավալիորեն, այսօր մենք ականատես ենք  եկեղեցական սպասավորների այնպիսի  հայտարարություններին, որոնք ոչ թե հավատքն են զորացնում,  այլ  իրենց սրբազան հանդերձները ծառայեցնում են  համակարգի և իրենց դիրքի պաշտպանությանը ։

Սերովբե եպիսկոպոս Իսախանյանի վերջին նամակը վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանին դրա վառ օրինակն է։

---

🛑 1. Երբ հարցերիդ նպատակը խարազանելն է, ոչ փրկությունը

Սերովբե եպիսկոպոսը հերթով շարադրում է «հավատացյալի» լինելու իր չափորոշիչները՝ մկրտություն, եկեղեցական ամուսնություն, երեխաների մկրտություն, պատարագի հաճախում, հաղորդություն։ Բայց արդյոք սա է՞ քրիստոնեական կյանքի չափանիշը։

📖 Հիսուս Քրիստոս ասաց.

«Մի դատեք, որպեսզի չդատվեք, որովհետև ինչ դատաստանով որ դատեք, այնպիսով էլ կդատվեք, և ինչ չափով որ չափեք, այնպիսով էլ ձեզ կմեծվի» (Մատթ. 7:1-2):

Երբ հարցերդ միայն խեղդելու և խարանելու համար են, այլ ոչ հոգին փրկելու, դու արդեն դադարել ես լինել հովիվ և դարձել ես դատավոր։ Իսկ քրիստոնեական հավատքի կենտրոնում դատելու կոչ չկա։ Կա սիրելու, ուղղելու, զորացնելու, ապաշխարության ու վերածննդի ճանապարհ ցույց տալու կոչ։

---

🔎 2. Քրիստոսը երբեք չի պահանջել Սերովբեի ներկայացրած «քաղաքական հավատքը»

Եկեղեցու հետևորդ լինելը վարչական փաստաթուղթ չէ։ Մկրտության վկայականը կարևոր է որպես խորհուրդի հաստատում, բայց իսկական հավատը չի ծնվում քաղպաստառի տակ գրված փաստաթղթով։

📖 Պողոս առաքյալն ասում է.

«Եթե Հիսուս Քրիստոսը ձեր մեջ չէ, դուք անփորձ եք հավատքի մեջ» (Բ Կորնթ. 13:5):

Հետևաբար, ո՛չ մկրտության վկայականը, ո՛չ եկեղեցական ամուսնության թուղթը, եթե դրանց մեջ չկա կենդանի հավատք, ինքնին չեն դարձնում մարդուն քրիստոնյա։ Իսկ եթե մարդը հավատում է Քրիստոսին որպես իր Տեր և Փրկիչ, ընդունում Նրա ավետարանական ճշմարտությունները, ապրում դրանցով, նա քրիստոնյա է՝ անկախ սերովբեական իրավազորությունների փաստաթղթերից։

---

🗝️ 3. Եկեղեցու և պետության բաժանման կարևորությունը

Սերովբե եպիսկոպոսը հիշեցնում է վարչապետին՝

 «Եկեղեցու ներքին գործերին միջամտելու իրավասություն չունեք»։

Իսկ ո՞վ ունի իրավունք՝ քաղաքական ամբիոնից քարոզելու և հավատքի անվան տակ ներքաղաքական ճնշում գործադրելու։ Եթե պետությունն իրավունք չունի կառավարելու եկեղեցու հարցերը, ապա եկեղեցին ևս չպետք է օգտագործի իր ամբիոնը՝ քաղաքական իշխանության դեմ քարոզչություն իրականացնելու համար։

Քրիստոս ասաց.

«Տուր Կեսարին այն, ինչ Կեսարին է, և Աստծուն այն, ինչ Աստծուն է» (Մարկոս 12:17)։

Եվ երբ եկեղեցին, մոռանալով իր ուղղափառ առաքելությունը, զբաղվում է քաղաքական մարտահրավերներ նետելով, այն դադարում է լինել Աստծո տուն և վերածվում է կուսակցական ճամբարի։

---

💡 4. Ո՞րն է նամակի իրական նպատակը

Սերովբե եպիսկոպոսի նամակը հոգևորի մասին չէ։ Այն ունի երեք թաքնված նպատակ.

✔️ Ա. Իշխանության դեմ ուղղված հանրային մանիպուլյացիա.

Փորձ՝ վարչապետին ներկայացնել որպես «անհավատ», հետևաբար՝ «անարդարացի ղեկավար» ժողովրդի աչքում։

✔️ Բ. Եկեղեցական իշխանության պաշտպանություն.

Աստվածաբանորեն ձևակերպված նամակը ընդամենը հայտարարություն է՝ «մեզ մի մոտեցեք, մեր հեղինակությունը վեր է ձերից»։

✔️ Գ. Քաղաքական օրակարգի սպասարկում.

Փոխանակ ժողովուրդը զորացնելու հավատքի ճշմարտությամբ, նամակը իշխանության դեմ հասարակական տրամադրություն գեներացնելու գործիք է։

🕊️ 5. Քրիստոսին հետևելը չի չափվում սերովբեական չափիչներով

Հավատքը չափվում է միայն մեկով՝

📖 «Քեզանից ի՞նչ է պահանջում Տեր Աստվածդ, եթե ոչ՝ արդարություն գործել, ողորմություն սիրել և խոնարհ կերպով ընթացել քո Աստծո հետ» (Միքեա 6:8)։

Ոչ ոք իրավունք չունի մարդուն զրկելու քրիստոնյա կոչվելուց՝ իր «պահանջների ցուցակով»։

Ոչ ոք իրավունք չունի հավատքը դարձնելու նվաստացման կամ պիտակավորման գործիք։

Ոչ ոք իրավունք չունի աստվածապաշտության անվան տակ քաղաքական հռետորաբանություն հրամցնելու։

✅ Եզրափակիչ ուղերձ

Եկեղեցու արժանապատվությունը պահպանվում է այն ժամանակ, երբ նա իր առաքելությանը հավատարիմ է մնում, ոչ երբ զբաղվում է քաղաքական քարոզչությամբ։

✔️ Եթե իրականում ուզում եք առաջնորդել հոգիներ դեպի Աստված, ապա խոսեք Քրիստոսի սիրո, ներման, արդարության և ճշմարտության մասին։

✔️ Իսկ եթե ուզում եք քաղաքականություն անել, ապա մի օգտագործեք Քրիստոսի անունը ձեր աշխարհիկ նպատակների համար։

✒️ Հեղինակ՝  Հայ Քրիստոնեա

‐-----------------

Նիդ.օրագրի կողմից- Հրապարակելով այս պատասխանը ներկայացնում ենք նաև Սերոբվե եպիսկոպոս Իսախանյանի վարչապետին ուղված բաց  նամակը։

Պարոն Փաշինյան, ՀՀ հարգարժան վարչապետ,

Հայաստանյայց Առաքելական Եկեղեցին ապրող ու գործող կառույց է, հայ եկեղեցականներն էլ` այդ սրբազան հաստատության սպասավորները։ Մենք ծառայում ենք Աստծուն եւ մեր հավատավոր ժողովրդին։ Մեր ծառայության ճամփին վստահաբար ունենում ենք բազում սայթաքումներ, սխալներ ու բացթողումներ, գործում ենք մեղքեր (հուսամ` ոչ աններելի)։  «Ով իցէ մարդ, որ կեցցէ եւ ոչ մեղիցէ»,- ասում է Սուրբ Գիրքը։

Ի տարբերություն մարդկանց, Աստված մեզ տեսնում է ոչ միայն դրսից, այլ նաեւ` ներսից, գիտի մեր ով ու ինչ լինելը։ Իմիջիայլոց` գիտի նաեւ ձեր բոլորի ով ու ինչ լինելը։ Մենք էլ, դուք էլ` Աստծուն ապացուցելու, առավել եւս` համոզելու, ոչինչ չունենք։ Աստված գիտի մեր ոչ միայն անցյալն ու ներկան, այլ նաեւ գալիք ապագան։

Ես էլ մարդ եմ, Դուք էլ մարդ եք։ Եկեք, ոչ ես Ձեզ կամ ձեզնից որեւէ մեկին դատեմ, ոչ էլ Դուք` ինձ կամ իմ հոգեւոր եղբայրներից որեւէ մեկին։ Դատելը թողնենք Աստծուն, իսկ մենք օգտվենք մեր քննադատելու իրավունքից։

Ասում եք, որ Դուք հավատացյալ եք եւ Հայաստանյայց Առաքելական Սուրբ Եկեղեցու հետեւորդ։ Ձեր քրիստոնյա լինելու մասին չեմ ուզում որեւէ բան ասել, քանզի ուզում եմ հավատալ Ձեր խոսքին։

Ուզում եմ հավատալ նաեւ Ձեր հավաստիացմանը, որ Հայ Եկեղեցու հավատացյալ հետեւորդ եք։ Այս ուղղությամբ ունեմ սակայն հարցեր։ Հայ Եկեղեցու հետեւորդ եմ ասելը խոսքով չի լինում, այլ կան մի քանի հիմնական նախապայմաններ.

1. Մկրտություն։ Որեւէ մեկը չգիտի, Դուք մկրտված ե՞ք կամ ոչ։ Ունե՞ք Սուրբ Մկրտության վկայական։ Ի՞նչ կասեք այս մասին։

2. Հայ Եկեղեցու վարդապետության, ինչպես նաեւ առաքելական հաջորդականությամբ փոխանցված նվիրապետության ընդունում։

3. Քանի որ արդեն վաղուց չափահաս եք եւ ապրում եք մի կնոջ հետ, ուրեմն` օրինավոր ու Եկեղեցու կարգ ու կանոնով նվիրագործված Սուրբ Ամուսնություն, որն Եկեղեցու յոթը սրբազան խորհուրդներից մեկն է։ Ի՞նչ կասեք այս մասին։

4. Պարտավորություն` զավակներին դաստիարակել քրիստոնեաբար` ըստ Հայաստանյայց Առաքելական Եկեղեցու ուսմունքի ու վարդապետության։ Ինչպես արդեն հասկանալի պիտի լինի շարադրվածից, քրիստոնեական կյանքով ապրելու եւ Հայ Եկեղեցու հետեւորդ լինելու առաջին, բայց ոչ միակ, նախապայմանը վերստին ծնունդն է Եկեղեցու սուրբ ավազանից, այսինքն` Սուրբ Մկրտությունը։ Ձեր երեխաները մկրտվա՞ծ են։ Ի՞նչ կասեք այս մասին։

5. Սուրբ Պատարագի կանոնավոր մասնակցություն եւ Սուրբ Հաղորդության ընդունում։ Կասեք, ե՞րբ եք վերջին անգամ մասնակցել Սուրբ Պատարագի, կատարել խոստովանություն եւ ստացել Սուրբ Հաղորդություն։

Կան ուրիշ չափանիշներ եւս, սակայն չծանրաբեռնեմ այս գրությունս։

Այս հիմնական չափանիշների լույսի ներքո` Դուք որոշեք, թե արդյոք Հայ Եկեղեցու հետեւորդ եք կամ ոչ։ Եթե` այո, ուրեմն` որպես նույն Եկեղեցու հետեւորդ եկեղեցականներիս քննադատելու, մեզնից պահանջելու, մեզ ավելի լավը տեսնելու ակնկալիք ունենալու, մեզնից մեր ուխտին հավատարիմ լինելու պահանջ ներկայացնելու իրավունք ունեք, ճիշտ այնպես ու այն նույն չափով, որ ունեն Առաքելական մեր Եկեղեցու միլիոնավոր այլ հետեւորդներ։ Սակայն Ձեր գրառումներից այլ հոտ է գալիս, այնպես է թվում, թե Ձեր նպատակն ակնհայտորեն այլ է։

Նախորդ խորհրդարանական ընտրություններին մասնակցած Հայաստանի Հանրապետության քաղաքացիների մեծամասնությունը ձեր քաղաքական ուժին մանդատ է տվել ձեւավորել խորհրդարանական մեծամասնություն եւ կազմել կառավարություն Ձեր գլխավորությամբ։ Վստահ եմ, ինձնից լավ գիտեք Ձեր իրավասություններն ու պարտականություններ։ Հիշեցնեմ միայն, որ Եկեղեցու ներքին գործերին միջամտելու իրավասություն Դուք չունեք։

Բայց այ, ադրբեջանական սուլթան Իլհամ Ալիեւին համարժեք կամ գոնե ինչ-որ հոդաբաշխ պատասխան տալու իրավասություն կամ պարտականություն Դուք ունեք։ ՀՀ քաղաքացիների մեծամասնությունը ոչ թե սպասում է, որ Դուք հրապարակներում «հոգեւոր հանդիպում» կազմակերպեք, այլ սպասում է լսել Ձեր պատասխանը Ալիեւի վերջին բարբաջանք-հոխորտանքներին.

«Ադրբեջանցիները չպետք է հայ սահմանապահի երես տեսնեն», փոխադարձաբար` «Ինչ վերաբերում է մեզ (իմա՝ Ադրբեջանին)` մեր տարածքում ո'չ արտաքին օպերատոր է լինելու, ո'չ էլ վարձակալություն»։

Իսկ եկեղեցիներում կատարվող ամենօրյա առավոտյան եւ երեկոյան ժամերգությունները, եւ հատկապես կիրակնօրյա Սուրբ Պատարագը, հավատացյալի համար «հոգեւոր հանդիպում» են, նախ` Աստծո հետ, ապա նաեւ իր հավատակից հայրենակցի հետ։ Դուք էլ, ցանկության դեպքում, կարող եք մասնակցել նրանց։

ԱՐԻ՛ ԽՈՍԵՆՔ WILDBERRIES-Ի ՄԱՍԻՆ, ՍՏԱՑԻՐ ԳԻՏԵԼԻՔ ԳՐԱԳԵՏ ՎԱՃԱՌՔՆԵՐԻ ՀԱՄԱՐ

 

Նաիրա Գասպարյան, բ.գ.թ. դոցենտ
ԵՊՀ հատուկ ՆիդՕրագրի համար,
Հայաստանի մայրաքաղաք Երևանից

Առաջին անգամ Հայաստան եկած Վայլդբերիզի փորձառու մասնագետները որպես կարգախոս էին ընտրել՝  «Արի՛ խոսենք Wildberries-ի մասին, ստացիր գիտելիք գրագետ վաճառքների համար» միտքը։ MPSTATS և MARKET GURU հեղինակավոր ընկերությունների ներկայացուցիչները հուլիսի 12-ին, Երևանում՝ Ramada հյուրանոցի կոնֆերանս սրահում պատմում էին իրենց հաջողությունների մասին ներկայացնելով ծրագրերը և բնագավառում ունեցած անցած ինը տարիների հարուստ փորձը։

Պրակտիկ խորհուրդներ՝ հենց Փորձառու մասնագետների գործնական խորհուրդները իրոք շատ արժեքավոր էին, քանի որ զուգահեռ տրվում էին երլուծական գործիքների խորացված բացատրություններ։ Ներկայացվեցին նաև ավելի բարձր վաճառքի ու մարքեթինգային ռազմավարությունների գաղտնիքներ։ Ստեղծված էր նեթվորքինգի բացառիկ հնարավորություն՝ հանդիպելու և կապեր ստեղծելու հայկական ու ռուսական համայնքի առաջատարների հետ։ Երևանի Ռամադա հյուրանոցի կոնֆերանս սրահը իր դռները լայնորեն բացել էր Ռիչ Վայլդբերիզ / Rich Wildberries ընկերության առջև, ովքեր մի ամբողջ շարք կարևորագույն միջոցառումներ էին ձեռնարկել, այդ թվում բիզնես դասընթացներ, որոնց նպատակն էր մարքեթինգի վերաբերյալ գիտելիքների փոխանցումը հայաստանյան արտադրողին աննախադեպ հաջող վաճառքի իրականացնելու համար։ Քաջ հայտնի է, որ այսօր հայկական բրենդները մեծ հետաքրքրություն են ներկայացնում դրսում, սակայն բոլորը չէ, որ լավատեղյակ են շուկայական առքուվաճառքի նրբություններին։

Ռիչարդ Զաքարյանը նախ նշեց, որ հավաքի նպատակն է ցույց տալ թե ինչպես կարելի է հասնել հաջողության աշխատելով ԱՊՀ երկրների մասշտաբով,։ Այն հարցին, թե ովքեր են աշխատել wildberties ում ամբողջ դահլիճը ձեռք բարձրացրեց' յուրաքանչյուրը հաստատելով իր մասնակցությունը։ Պետք է մտածել ու կարևորել , ոչ թե ինչ աշխատանք ունես, այլ ինչ մտածողություն ես կառուցում։ Ռիչի նպատակն է, որ աշխատաժողովի վերջում դահլիճից դուրս եկողները ոչ թե շարունակեն նույն կերպ ապրել, այլ մտածեն իրենց մտածողությունն ու կյանքը փոխելու մասին։ Նա խոստովանեց, որ երբեք փողի համար չի աշխատել, բացի մի դեպքից 17 տարեկանում, երբ ցանկացել էր փող վաստակել, բայց աշխատանքի դիմաց չէին վճարել։ Փող ստեղծում են ոչ թե աշխատելով, այլ աշխատածը ճիշտ ծախսելով՝ նայած թե որտեղ և ինչպես ես ծախսում։ Ըստ Ռիչի՝ մինչև չտաս չես ստանա։ Ամենը սկսվում է որոշում կայացնելուց, որը պիտի լինի ԱՅՍՕՐ, ո՜չ վաղը։ Առաջին քայլը որոշում կայացնելն է։ Էժանի ետևից գնալը չի աշխատում՝ պետք արժեք ստեղծել։ Պարզվում է դահլիճում նստած բիզնես գործիչների զգալի մասը ունեցել են բարդություններ սկսելիս։ Ի դեպ դահլիճում ներկաների ճնշող մեծամասնությունը կանայք էին։ Չի կարելի մտածել' չի ստացվում, այլ սկսողը պետք է պարտադիր մտածի, որ անելու է, ուրիշ տարբերակ չպետք է ընդունելի համարի։ Կա մի տարբերակ, ըստ Ռիչի, կամ դու ես ուղեղդ աշխատեցնում, կամ ուղեղդ է քեզ աշխատեցնում։ Կարևորը աշխատած գումարը չէ, այլ այդ գումարի ինչպես ծախսելը։ Գլխով, ոչ թե ձեռքերով աշխատելն է բիզնեսը։ Ինչու՞ Վայլդբերիզ, կամ Օզոն։ Ելույթ ունեցողը բացատրեց, որ գործիքը առանց միտք նույնն է ինչ մեխը առանց մուրճ։ Կարևորը MPSTAT/MARKETGURU պրոֆեսիոնալ թիմի հետ աշխատելն է։ Գործում է կամք – պլան -թիմ շղթան։ Թիմում բոլորը մտածում են նույն ուղղությամբ և համագործակցում են։ Կարևորը սովորելն է ինչպես աշխատել։ Հաջորդ ելույթ ունեցողը Իրինա Մանիլոն էր, նա նշեց, որ տարեկան 8 տոկոսով պակասում է վաճառքը, քանի որ փոքր բիզնեսները չեն դիմանում մրցակցությանը։ Փոքր բիզնեսների մոտ թերի են ղեկավարումն ու ռազմավարությունը... Նա հատկապես կարևորեց, որ բաշխման ընթացքում պետք է անպայման գումար հատկացնել գովազդին և տուգանքներին։ Ռիսկերի առումով պետք է ուղեղը կատարի հաշվարկները և հանգիստ տա հավանություն, վախն ու անհանգստությունը խանգարում են։ Ներկայացվեց աշխատանքի հնարավոր պլան և ապրանքի մատրիցայի վերլուծություն' միջինում քանի օրվա ընթացքում է իրականացվում շրջանառությունը։ Դահլիճի հետ ակտիվ հարցուպատասխանը ուղղված էր նրբությունների քննարկմանը։ Ինչ և ինչպես անել հաջողություն ապահովելու համար։ Ներկայացվեցին հաշվարկներ և հստակ առաջարկներ Մանիլոյի կողմից, ով մեծ վարպետությամբ տարավ քննարկումը, արեց առաջարկություններ, տվեց ցուցումներ աշխատանքի բաղադրիչ մասերի վերաբերյալ։ Կարևորվեց նաև մրցակիցների վարքը։ Ելույթ ունեցողի կողմից առաջարկվեց հատուկ վճարովի օգնություն հաջողություն ապահովելու համար։ Փորձագետները հերթով ներկայացրեցին թիմային աշխատանքի իրենց հատվածը։ Բոլորի խոսքը հագեցած էր և քայլերի ճիշտ հերթականությունը անպայման կունենար զգալի արդյունք։

 Ռիչ Վայլդբերիզը իր միջոցառումների շարքով փորձեց օգտակար լինել հայկական բրենդներին՝ նրբությունների բացահայտման և շահավետ պայմաններով վաճառքի վերաբերյալ շահավետ գիտելիքի և հմտությունների փոխանցման հարցում։ Ելույթ ունեցողներից յուրաքանչյուրը ներկայացրեց նաև իր հաջողության պատմությունը, քննարկելով շահույթի վերաբերյալ հարցեր։ Հետաքրքիր էին հատկապես Ռիչ Վայլդբերիզի, Իրինա Մանիլոյի և մյուս փորձագետների մանրամասնություններ պարունակող զեկուցումները։ Նշենք որ, անգամ ոլորտին ոչ այնքան ծանոթ անձանց համար ստեղծված էին բոլոր պայմանները տեսասահիկների միջոցով նպատակային աշխատանքի առումով։ Ցանկության դեպքում կարելի է կապ հաստատել թիմի ցանկացած անդամի հետ ովքեր կապահովեն շփումը գիտակների հետ։ Լավ արդյունքները միշտ էլ նպատակային ներդրումներ են պահանջում։

-----

LET'S TALK ABOUT WILDBERRIES, GET KNOWLEDGE FOR COMPETENT SALES

Naira Gasparyan, Ph.D. Associate Professor, YSU
for NidOragir from Yerevan, the capital of Armenia

Wildberries experts, who are in Armenia for the first time, chose the idea of “Let's talk about Wildberries, get knowledge for competent sales” as their slogan. Representatives of reputable companies MPSTATS and MARKETGURU presented their success stories, discussed their programs and the rich experience of the past nine years in the field on July 12 in Yerevan, at the conference hall of the Ramada Hotel although during the following week their special courses were yet to come.

Practical advice - the pragmatic aspect of advice of Wildberries experts was really very valuable, as in-depth explanations of analytical tools were given simultaneously. The secrets of exceptionally successful sales and marketing strategies were also presented. A unique networking opportunity was created to meet and connect with leaders of the Armenian and Russian communities. The conference hall of the Ramada Hotel in Yerevan opened its doors wide to the Rich Wildberries company, who had undertaken a whole series of important events, including business trainings and courses, the purpose of which was to transfer knowledge on marketing to the Armenian manufacturer in order to help them achieve unprecedentedly successful sale results. It is not a secret that today Armenian brands are of great interest abroad, but not everyone is well aware of the nuances of marketing, buying and selling know-hows. Richard Zakaryan first noted that the goal of the gathering is to show how to achieve success by working on a scale of CIS countries. When asked who worked at Wildberries, the entire hall raised hands, each confirming their participation. You need to think and value not the job you have, but the mindset you are building. Rich's goal is for those leaving the hall at the end of the workshop not to continue living the same way, but to think about changing their thinking and life. He admitted that he has never worked for money, except for once at the age of 17, when he wanted to earn money, but was not paid for his work. Money is created not by working, but by spending correctly what you earn, taking care where and how you spend it. According to Rich, you will not receive until you give. It all starts with making a decision, which should happen TODAY, not tomorrow. The first step is to make your decision. Chasing what is cheap does not work, you need to create something of value. It turns out that a significant number of business figures sitting in the hall had difficulties when starting. By the way, the overwhelming majority of those present in the hall were women. You cannot think that it will not work, but the one who starts must necessarily think that he will do it and succeed, he should not consider any other option other than success, acceptable. There is one option, according to Rich, either you make your brain work, or your brain makes you work. The important thing is not the money earned, but the way the money is spent. Business is about working with your head, not your hands. Why Wildberries or Ozone? The speaker explained that a tool without a mind is the same as a nail without a hammer. The important thing is to work with the MPSTAT/MARKETGURU professional team. The will-plan-team chain works. Everyone in the team cooperates with the team members and thinks on the same line. The important thing is to learn how to work. The next speaker was Irina Manilov, she noted that sales are decreasing by 8 percent annually, because small businesses cannot withstand competition. Small businesses lack management and strategy... She especially emphasized that during the distribution process, money must be allocated for advertising and fines. In terms of risks, the brain must make calculations and calmly give approval, fear and anxiety interfere. A possible work plan and product matrix analysis were presented - how many days does the turnover take on average. The active question-and-answer session with the audience was aimed at discussing the nuances. What and how to do to ensure success. Calculations and clear proposals were presented by Manilow, who skillfully led the discussion, made suggestions, and gave instructions on the component parts of the work. The behavior of competitors was also emphasized. The speaker offered special paid assistance to ensure success. The experts presented their part of the teamwork in turn. Everyone's speech was rich and the correct sequence of steps taken would definitely have a significant result.

Rich Wildberries tried to be useful to Armenian brands with his series of events in revealing the nuances and transferring beneficial knowledge and skills on selling on profitable terms. Each of the speakers also presented their success story, discussed issues related to profit. The detailed speeches by Rich Wildberries, Irina Manilo, and other experts were especially interesting.It should be noted that even for people who were not very familiar with the field, all conditions were created for targeted work using video slides. If you wish, you can contact any member of the team who will ensure communication with the experts. 

Good results always require targeted investments.

Արարատ լեռան ապրանքանիշով հայկական գործարան Չինաստանում

 

ԲԱՑԱՌԻԿ

Արարատ լեռան ապրանքանիշով հայկական գործարան Չինաստանում. մոռացված պատմություն Սինցզյանի Ուրումչիում (1947)

1947 թվականին, Չինաստանի Սինցզյան նահանգի Ուրումչի քաղաքում հայկական համայնքի գործարարները հիմնեցին «ԱՐԱՐԱՏ» հրուշակեղենի գործարանը, որն ի պատիվ իրենց հայրենիքի խորհրդանիշի՝ կրում էր Արարատ լեռան անունը։

Ըստ պահպանված փաստաթղթերի և փոստային ծրարների՝

գործարանը արտադրում էր շոկոլադե կոնֆետներ, մաստակ, կարագ և յուղ,

ուներ պաշտոնական փոստային ծրարներ՝ «Ararat Confectionery Factory – Sinkiang, China» մակագրությամբ, որոնց վրա պատկերված էր Արարատ լեռը՝ որպես ապրանքանիշ։

Պատմական խորապատկեր. Երկրորդ համաշխարհային պատերազմից հետո Արևմտյան Հայաստանից, Կարսից, Իրանից և Ռուսաստանի հարավից եկած հայերը Սինցզյանում ձևավորեցին աշխույժ համայնք՝ հիմնելով ոչ միայն մթերային խանութներ ու գինու արտադրություն, այլև նման խոշոր ձեռնարկություններ։

1950-ականների սկզբին, Չինաստանում կոմունիստական իշխանության հաստատմամբ, «ԱՐԱՐԱՏ» գործարանը ազգայնացվեց կամ փակվեց, իսկ հիմնադիրների մեծ մասը արտագաղթեց ԽՍՀՄ, Հնդկաստան, Ավստրալիա կամ ԱՄՆ։

Այսօր «ԱՐԱՐԱՏ»-ի փոստային ծրարներն ու ապրանքային պիտակները համարվում են

հայ գործարարության բացառիկ վկայագրեր Չինաստանում,

Արարատ լեռան՝ որպես ապրանքանիշի և ինքնության խորհրդանիշի տարածման վառ օրինակ,

և միաժամանակ՝ Սինցզյանի հայկական համայնքի կորուսյալ տնտեսական ժառանգության հուշարձաններ։

Լուսանկար` Հայկ Դեմոյան էջից

Հանուն Հայաստանի անկախության

 

20.07.25/Garo Hakopian/Շվեդիա

Վերջերս ռուսական ինչ որ լրատվամիջոցներ, անհատներ սփյուռքի տարբեր հայկական կազմակերպություններին և հասարակական գործիչներին նամակներ են հղում' պաշտպանելու Ռուսաստանաբնակ օլիգարխ Սամվել Կարապետյանին և դատապարտելու նրա կալանավորումը Հայաստանում։ Սփյուռքի համայնքներում ոմանք խմբակային և կուսակցական նեղ շահերից ելնելով իրենց սև գործն են անում,, իսկ ոմանք էլ ապատեղեկատվությունների ազդեցության տակ' ընկնում են Հայաստանի Հանրապետության անկախությունը և ինքնիշխանությունը վտանգող' այս օտար ուժերի թակարդը։

Նմանատիպ նամակներ ստացել եմ ես, ինչպես նաև ուրիշներ։ Ցավալի է, որ Շվեդիայում ևս հայկական համայնքի անունից անպատասխանատու հայտարարություններ են տպվում ռուսական այս ալիքներում։ Շվեդիայի համայնքի անունից ոչ մի անհատ կամ կառույց իրավասու չէ կատարել հայտարարություններ։ Իրականությունը այն է, որ դեսից դենից մի քանի անհատներ իրենց խմբակային և կուսակցական նեղ շահերից ելնելով ընդառաջում են այս օտար ուժերին և պատվեր են կատարում։ Պարզ է, որ նման հուսահատ քայլերով հնարավոր չէ կասեցնել մեր հայրենիքի զարգացման և բարգավաճման ուղին, հնարավոր չէ նորից այն դարձնել օտարներին հլու հնազանդ երկիր։ Ահաբեկչական և հակապետական ուժերը, լինեն դրանք կուսակցություններ, հոգևորականի սքեմի տակ թաքնված ծպտյալ գործակալներ, Սամվել Կարապետյաններ, թե Արա Աբրահամյաններ, բոլորը հայ ժողովրդի առջև պիտի պատասխան տան իրենց դավադիր գործերի համար։

Կեցցե Հայաստանի Հանրապետությունը։

Դոտրեխտի Անի հայկական դպրոցի 10-ամյա ճանապարհը

 

Դոտրեխտի Անի հայկական դպրոցի 10-ամյա ճանապարհը․ հոբելյան, որ խոսում է արմատների մասին

Հուլիսի 6-ը յուրահատուկ օր էր Դոտրեխտի հայկական համայնքի համար։ Անի հայկական դպրոցը նշեց իր տասներորդ հոբելյանը՝ տասը տարի սիրո, նվիրումի և սերմանած գիտելիքի։

 Սա մի կանգառ էր, որից հետ նայելով՝ տեսնում ես տասնյակ երեխաների ժպիտներ, լսում նրանց առաջին հայերեն խոսքերը, զգում դասարանի պատերից հնչած հայրենասիրական երգերի թրթիռը։ Սա մի պահ էր՝ հիշելու անցած ճանապարհը, գնահատելու բոլոր դժվարությունները,  փոքր և մեծ ձեռքբերումները, և ամենակարևորը՝ զգալու, թե որքան կարևոր գործ է արվել համայնքի և ինքնության պահպանման համար։

Այդ օրը դպրոցի աշակերտներն իրենց սրտի խոսքերով պատմեցին հայրենիքի, հայ լինելու և իրենց հավատքի մասին։ Նրանք հաստատեցին մի ճշմարտություն, որը երբեք չպետք է կորցնենք. մեր ամենամեծ արժեքը մեր ինքնությունն է։ Դա է պատճառը, որ նման դպրոցները պարզապես լեզվի ուսուցման վայրեր չեն։ Դրանք հոգու տներ են, որտեղ երեխաները սովորում են խոսել մայրենիով, բայց միևնույն ժամանակ սովորում են սիրել իրենց արմատները, ճանաչել պատմությունը և կերտել համայնքի համախմբված ուժը։

Այս հոբելյանը ևս մեկ անգամ հիշեցրեց՝

✔️ որքան կարևոր է մեր միասնականությունը,

✔️ որքան մեծ դեր ունի համայնքի յուրաքանչյուր անդամ դպրոցը ուժեղ պահելու գործում,

✔️ և որքան գեղեցիկ է, երբ սերունդները ճանաչում են իրենց լեզուն ու հավատը։

Շնորհակալություն բոլոր նրանց, ովքեր եղել են այս ճանապարհի մասնակիցը՝ աշակերտներից մինչև ուսուցիչներ, ծնողներից մինչև համայնքի ակտիվ անդամներ։ Դուք եք, որ դարձրել եք այս տասը տարիները ոչ միայն անցած ժամանակ, այլ ապրած և արժեք ստեղծած տարիներ։

Եվ դպրոցը շարունակում է իր ուղին՝ պահելով և փոխանցելով այն լույսը, որը երբեք չի մարում՝ մայրենիի, հայրենասիրության և հավատքի լույսը։

19.07.2025/Նիդերլանդական օրագիր

ԵՐԲ ՍՐԲԱԶԱՆԸ ՏԵՂՈՒՄ ՉԷ...

«Նիդերլանդական օրագիրը» իրականացնում է մի հետաքրքիր նախագիծ, որը պատմում է Ամատունիների իշխանական տոհմի մասին։ Այս գործում թվում էր, որ մեր համագործակցությունը պիտի մեծապես կարևորվեր։ Եթե մեզ ջերմորեն ընդունեցին և օպերատիվ աջակցություն ցուցաբերեցին Հայաստանի ազգային արխիվն ու ազգային գրադարանը, ապա հիասթափությունը մեծ եղավ Օշականում, որտեղ սպասում էինք առավել ջերմ ընդունելության՝ հատկապես հաշվի առնելով Ամատունիների նշանակալի ավանդը այդ վայրում։

Օշականում ազատ նկարահանումներից հետո ցանկացանք հինգից տասը րոպե նկարահանում իրականացնել դպրատուն-թանգարանի ներսում։ Աշխատակից Կարինե Սարգսյանը նշեց, որ անհրաժեշտ է Տեր հոր թույլտվությունը, տրամադրեց նրա հեռախոսահամարը, և մենք կապ հաստատեցինք՝ ակնկալելով հարցի արագ լուծում։ Օշականի հոգևոր հովիվ Վազգեն քահանան փոխանցեց Արագածոտնի առաջնորդարանի համարը, որտեղից Արտակ սարկավագը հայտնեց, որ Սրբազանը տեղում չէ, սակայն նամակ է ուղարկել այդ մասին։ Մենք համբերությամբ բավական սպասելուց հետո կրկին զանգահարեցինք Տեր Վազգենին, ով խոստացավ տեղեկացնել, երբ պատասխան լինի։

Հուլիսի 17-ին, հաջորդ օրը, բազմաթիվ զանգերի և հորդորների միջոցով փորձեցինք պարզել ընթացքը՝ ընդգծելով, որ ձգձգվող գործընթացները խոչընդոտում են ոչ միայն մեր աշխատանքը, այլ նաև եկեղեցու և հանրության միջև ձևավորված վստահության մթնոլորտը։ Արտակ սարկավագը միայն մեկ օր ուշ տեղեկացրեց, որ անհրաժեշտ է ուղարկել պաշտոնական էլեկտրոնային նամակ, ինչը անմիջապես արեցինք։ Սակայն միայն երրորդ օրը, կեսօրին, երբ արդեն վերադարձի ճանապարհին էինք, Տեր Վազգեն քահանա Հովհաննիսյանը զանգահարեց և հայտնեց, որ թույլտվությունը տրված է։ Էլ. փոստը բացելիս մեր նամակի պատասխանը չկար, և արդյունքում թույլտվությունը ստացանք բանավոր կերպով։

Այս ամենից կարելի է եզրակացնել, որ հանրության հետ աշխատանքի առկա պաշտոնական, երբեմն ծանրաբեռնված բյուրոկրատական համակարգը ոչ միայն դժվարացնում, այլ հաճախ նաև օտարեցնում է հասարակությանը։ Բարդ ու երկարատև ընթացակարգերը արհեստականորեն ծանրաբեռնում են համագործակցությունը՝ ստեղծելով անհարգալից վերաբերմունքի տպավորություն, հատկապես երբ խոսքը կարճատև և հանրային կարիքներ սպասարկող նկարահանումների մասին է։

Թույլտվությունը, որն ի վերջո տրվեց բանավոր ձևով, առանց պաշտոնական գրավոր արձագանքի, վստահություն չի ներշնչում ապագա նախաձեռնությունների համար։ Այսպիսի պրակտիկան անհրաժեշտ է վերափոխել՝ ապահովելու առավել բաց, արագ և վստահելի միջավայր, որտեղ լրատվամիջոցներն իրենց զգան հարգված և աջակցված՝ ոչ թե սահմանափակված ու փակված։

Դուրս է գալիս, որ տեղում աշխատող դպրատան աշխատակիցն ու հոգևոր հովիվը զրկված են այս հասարակ հարցը լուծելու իրավասությունից:

Մենք եկել էինք նկարահանելու Մեսրոպ Մաշտոցի գրչության, Ամատունիների ակտիվ մասնակցությամբ կառուցված եկեղեցու, զանգակատան, Վահան Ամատունու հուշաքարի և դպրատան անգերազանցելի ժառանգությունը՝ երիտասարդ սերնդի մեջ գիտակցության, հպարտության և հոգևոր կապվածության ամրապնդման նպատակով։

Վստահ ենք, որ այս գործընթացները կարելի էր կազմակերպել շատ ավելի պարզ, արագ և հարգալից ձևով՝ բացառելով միջնորդների մի ամբողջ շղթան, որը միայն նվազեցնում է եկեղեցու հեղինակությունը։ Հատկապես հինգ րոպեանոց նկարահանումների համար նման բյուրոկրատական խոչընդոտները արհեստականորեն ծանրաբեռնում են համագործակցությունը, խաթարում եկեղեցու և հանրության միջև ձևավորված վստահության միջավայրը և հաղորդում անհարգալից վերաբերմունքի տպավորություն, ինչը հակասում է Հայ Եկեղեցու ծառայողական առաքելությանը։

Օշականի դպրատան նկարահանման թույլտվությունը պահանջեց դպրատան աշխատակցի, եկեղեցու հովիվ Վազգեն քահանայի, Արտակ սարկավագի և Սրբազանի մասնակցություն, որոնք հերթով միմյանց էին ուղղորդում։ Վերջինիս բացակայության պատճառով գործընթացը ձգձգվեց, ստեղծելով թանկարժեք ժամանակի կորուստ և անհասկացողություն կողմերի միջև։

Եթե անգամ Սրբազանը բացակայում էր կամ հասու չէր նամակներին պատասխանելու, կարելի էր դա ավելի վաղ ասել և գործարկել կանոնակարգված մեխանիզմ՝ նման փոքր հարցերի արագ լուծման համար, մանավանդ երբ խոսքը հանրային ցուցադրության մասին է, ինչը բոլորի շահերից է բխում։

Այսպիսի միջավայրում դժվար է պահպանել ժամանակակից գործելակերպի, բացության և համագործակցության մակարդակը, որն այնքան անհրաժեշտ է հանրային և լրատվական գործունեության ժամանակ։

Հարգանքով խնդրում ենք վերանայել այս քաղաքականությունը՝ ապահովելու մամուլի և եկեղեցու համագործակցության թափանցիկությունը, հնարավորություն տալու հասարակությանը առավել հեշտությամբ ծանոթանալու մեր ազգային ու հոգևոր ժառանգությանը և վերականգնելու այն վստահությունը, որն այսօր կենսական է մեր ժողովրդի համար։

Կար մարդկային ջերմություն՝ մասնավորապես դպրատան աշխատակից Կարինե Սարգսյանի, ում հետ խոստացանք համագործակցել, և Տեր Վազգեն քահանա Հովհաննիսյանի կողմից, սակայն ինստիտուցիոնալ գործընթացները մնացին անարդյունավետ՝ խաթարելով համագործակցության տպավորությունը։

Իհարկե մենք չենք վատնել այդ երկար սպասման թանկարժեք ժամանակը և նկարահանումներ իրականացրինք Օշականում։ Ընթացքում Տեր Վազգենին խնդրեցինք ներկայանալ և իր խոսքը ասել, ինչը խոստացավ անել, երբ թույլտվությունը լինի։ Մեր աչքից չվրիպեցին նաև առկա թերությունները, բացթողումները և համակարգային սխալ աշխատաոճը, որոնք կներկայացնենք մեր տեսաերիզում։

Այստեղ խնդիրը անհատների մեջ չէ, այլ համակարգի կազմակերպչական և արժեքային բացերի։ Այնուհանդերձ, մենք շարունակում ենք խորապես հարգել Հայ Եկեղեցու առաքելությունը՝ պատրաստ լինելով համատեղել մեր աշխատանքը հանուն մեր ժողովրդի հոգևոր, մշակութային և ազգային կյանքի զորացման։

 «Նիդերլանդական օրագիր»

«Ամատունիների իշխանական տոհմի մասին նախագծի թիմ»
Օշական` 15-18 հուլիսի

-------------

Տեր Մկրտիչ եպիսկոպոս Պռոշյանը`Արագածոտնի թեմի առաջնորդն է, լուսանկար aragatsotnitem.am կայքից

-------

The “Netherlands Diary” is implementing an interesting project about the princely Amatuni family. In this endeavour, it seemed our cooperation would be highly valued. While we were warmly received and efficiently assisted by the National Archives of Armenia and the National Library, our experience in Oshakan was, unfortunately, disappointing. We had expected warmer support there, given the significant legacy of the Amatuni family in that place.

After filming freely around the village, we sought to record a brief five-to-ten-minute segment inside the Oshakan School-Museum. Employee Karine Sargsyan explained that we would need the priest’s permission and kindly provided his phone number. Hoping for a quick resolution, we contacted him. Father Vazgen, the spiritual pastor of Oshakan, then gave us the number of the Aragatsotn Diocese, where Deacon Artak informed us that the Bishop was not present but had been emailed about the matter. After waiting patiently in the staff room for quite some time, we called Father Vazgen again, who told us he would inform us as soon as there was a response.

The next day, July 17, through repeated calls and appeals, we tried to clarify the status of our request, stressing that prolonged procedures were hindering not only our work but also the atmosphere of trust between the Church and the public. Deacon Artak informed us, a day later, that we needed to send an official email, which we immediately did. However, it was only on the third day, by noon – when we were already on our way back – that Father Vazgen Kahana Hovhannisyan called to say permission had been granted. Upon opening our email, we saw there was no reply, and in the end, the permission was given verbally.

What conclusion can be drawn from this? Once again, it becomes clear that there exists a cumbersome, often overloaded bureaucratic system in public communication, which not only complicates cooperation but can also alienate society. Lengthy and complex procedures unnecessarily burden collaboration and create an impression of disrespect, especially when it concerns short and public-serving filming activities.

Even when the permission was granted, it came verbally without an official written response, which does not inspire confidence for future initiatives. Such practices need to be reformed towards a more open, swift, and reliable environment where media representatives feel their cooperation is based on mutual respect rather than restrictions and barriers.

We had come to film and present to the public the unparalleled heritage of Mesrop Mashtots’ calligraphy school, the church built with active participation from the Amatuni family, the bell tower, the memorial stone of Vahan Amatuni, and the school – all with the purpose of strengthening awareness, pride, and spiritual connection among the younger generation.

We are confident that this process could have been organised in a much simpler, quicker, and more respectful manner by avoiding an entire chain of intermediaries, which in reality diminishes the Church’s operational credibility. Especially in the case of a five-minute filming, such bureaucratic obstacles unnecessarily burden cooperation, undermine the trustful environment between the Church and the public, and convey a sense of disrespect that is contrary to the Armenian Church’s mission of service.

To obtain permission for filming inside Oshakan’s school-museum, we were redirected through multiple intermediaries – the museum employee, Father Vazgen Kahana, Deacon Artak, and the Bishop – who successively referred us to one another. Due to the Bishop’s absence, the process was delayed, causing a needless loss of valuable time and creating confusion among all parties involved.

Even if the Bishop was unavailable or unable to respond to emails promptly, this should have been communicated earlier, enabling a regulated mechanism for swiftly resolving such minor issues – especially when showcasing the museum serves the interests of both sides.

It is difficult to maintain a modern, open, and cooperative standard of engagement under such conditions, which is especially necessary when working with public and media structures.

We respectfully ask you to reconsider this policy to ensure transparency in Church-media cooperation, to enable society to access our national spiritual heritage more easily, and to restore the trust that is so vital for our people today.

There was human warmth, particularly from museum employee Karine Sargsyan, with whom we promised to continue cooperating, and from Father Vazgen Kahana Hovhannisyan. However, the institutional processes remained ineffective, undermining the overall impression of cooperation.

Of course, we did not waste the precious time lost while waiting and continued filming in Oshakan. During that time, we asked Father Vazgen to come and speak on camera, and he promised to do so once permission was granted. We also noticed existing shortcomings and oversights, which, compared to the three-day delay for a five-minute filming, are significant. These issues, along with the systemic flaws in operational approach, will be presented in our upcoming video.

The problem here does not lie with individuals but with organisational and value-based gaps in the system itself. Nevertheless, we continue to deeply respect the mission of the Armenian Church and remain ready to align our work together for the strengthening of our people’s spiritual, cultural, and national life.

Սուրբ Գրիգոր Նարեկացու հուշաքարը՝ Ամստերդամում

16.07.2025./Նիդ.օրագիր

Ամստերդամ – Սուրբ Գրիգոր Նարեկացու հուշատախտակը վերջերս տեղադրվեց Ամստերդամի Սուրբ Նիկողայոս տաճարում, ինչը հպարտության ու հավատքի զգացում է պարգևում Նիդերլանդների հայ համայնքին:

Հիմնադրված Սուրբ Գրիգոր Նարեկացի Ամստերդամ Հիմնադրամի և Համահայկական աշխարհագրական ընկերության կողմից՝ արձանը հանդիսավորությամբ բացվեց մայիսի 10-ին՝ հավատավոր հայերի և հյուրերի մասնակցությամբ։

Տեղադրման գաղափարը առաջացել է տարիներ շարունակ Նիդերլանդներում բնակվող հայերի շրջանում՝ մեծն մտածողի, բանաստեղծի ու եկեղեցական երգահան Նարեկացու հիշատակը եվրոպական մշակութային տարածքում առավել տեսանելի դարձնելու նպատակով։

Նշենք, որ այժմ հնարավոր է մոմ վառել Սուրբ Գրիգոր Նարեկացու արձանի մոտ, որն ամփոփված է տաճարի բակում՝ դառնալով աղոթքի և հույսի նոր անկյուն Ամստերդամի սրտում։

Համայնքի ներկայացուցիչները ընդգծում են, որ արձանի առկայությունը խթանում է հայ հոգևոր ժառանգության ճանաչումը և նոր սերունդներին մոտեցնում իրենց պատմության ու հավատքի արմատներին։

Բրյուսելյան եռակողմ հանդիպում. քաղաքական ենթատեքստ

 

14.07.2025թ./Բրյուսել/ Նիդ.օրագիր

Բրյուսելում մեկնարկել է Հայաստանի Հանրապետության վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանի, Եվրոպական խորհրդի նախագահ Անտոնիու Կոշտայի և Եվրոպական հանձնաժողովի նախագահ Ուրսուլա ֆոն դեր Լայենի եռակողմ հանդիպումը:

Այս հանդիպումը տեղի է ունենում ԵՄ և Հայաստանի հարաբերությունների նոր ինտենսիվ փուլում, երբ Երևանն ակնհայտորեն փորձում է խորացնել եվրոպական ինտեգրացիայի ուղղությամբ քայլերը՝ դիվերսիֆիկացնելով անվտանգության և զարգացման գործընկերները։

Եռակողմ հանդիպումը կարևոր է մի քանի ենթատեքստային պատճառներով՝

Անվտանգություն՝ առանց Ռուսաստանի մասնակցության

Հանդիպման հիմնական առանցքներից է տարածաշրջանային անվտանգության օրակարգը, որը քննարկվում է ԵՄ բարձրագույն ղեկավարության հետ՝ առանց ռուսական կողմի մասնակցության, ինչը ցույց է տալիս Երևանի և Բրյուսելի համագործակցության որակական աճ։

ԵՄ տնտեսական աջակցություն և նոր ծրագրեր

Կա սպասում, որ Բրյուսելը կհայտարարի Հայաստանին տրամադրվող լրացուցիչ ֆինանսական և տեխնիկական աջակցության ծրագրերի մասին՝ ենթակառուցվածքներում, էներգետիկ անկախացման հարցերում և սահմանների կառավարման կարողությունների բարձրացման ուղղությամբ։

Սահմանային համաձայնագրերի գործընթացի քաղաքական երանգներ

Բրյուսելյան քննարկումներում կարևոր տեղ է զբաղեցնում Հայաստան-Ադրբեջան սահմանային գործընթացների և խաղաղության համաձայնագրի թեման, որտեղ ԵՄ-ն փորձում է պահպանել միջնորդի իր դերակատարումը՝ հատկապես ռուսական ազդեցության թուլացման և ԱՄՆ-ի նախաձեռնությունների հետ զուգահեռ։

Եվրոպայի նոր հովանավորի ընկալումը Հայաստանի ներքաղաքական դաշտում

Վարչապետ Փաշինյանի մասնակցությունը այս ձևաչափին ներքաղաքական համատեքստում կարող է ներկայացվել որպես եվրոպական հովանավորչության ամրապնդման քայլ՝ ընդդիմության կողմից որակվելով որպես «Արևմուտքի կողմնացույցի վերջնական ընտրություն», իսկ իշխանության կողմից՝ որպես «ազգային ինքնիշխանության ապահովման մեխանիզմ»։

Եթե Աթաթուրքը խաբեց Լենինին, ապա ով է Պուտինը, որին չպետք է խաբեր Ալիևը

 

Ռուսաստանը կորցնում է Հարավային Կովկասը

13.07.2025/Նիդ.օրագիր

Հարավային Կովկասում տեղի ունեցող զարգացումները ցույց են տալիս, որ Ռուսաստանը աստիճանաբար կորցնում է իր ազդեցությունը տարածաշրջանում։ Արցախյան հարցում Մոսկվան հավատում էր, որ Թուրքիայի հետ համագործակցելով և Ադրբեջանին աջակցություն ցուցաբերելով՝ կարող է վերականգնել իր դիրքերը, վերահսկել Հայաստանը և դարձնել Ադրբեջանը իր հուսալի գործընկերը։ Սակայն այս հաշվարկները կրկին անհիմն դուրս եկան։

Ադրբեջանը Արցախի նկատմամբ վերահսկողություն հաստատելուց հետո սկսել է վարել բացահայտ հակառուսական քաղաքականություն։ Վերջին իրադարձությունները դրա ցայտուն օրինակներն են։ Բաքուն խորացնում է ռազմական համագործակցությունը Թուրքիայի և Պակիստանի հետ, ակտիվացնում կապերը ՆԱՏՕ-ի անդամ երկրների հետ՝ մի գործընթաց, որը հարվածում է Ռուսաստանի՝ տարածաշրջանում պահած պատմական ազդեցությանը։

Պատմության մեջ սա նոր երևույթ չէ։ 1920-ականներին, երբ Օսմանյան կայսրությունը պարտվեց Առաջին համաշխարհային պատերազմում և գտնվում էր փլուզման եզրին, Թուրքիայի առաջնորդ Մուստաֆա Քեմալ Աթաթուրքը դիմեց բոլշևիկյան Ռուսաստանին՝ խոստանալով, որ Թուրքիայի ազգային ազատագրական պայքարին օգնության դիմաց երկիրը կդառնա կոմունիստական կամ գոնե կլինի Ռուսաստանի լիակատար դաշնակիցը։ Լենինը հավատաց այս խոստմանը՝ տրամադրելով Աթաթուրքին ոսկու մեծ պաշարներ և հսկայական ռազմական օգնություն։ Սակայն, երբ Աթաթուրքը ամրապնդեց իր իշխանությունը և վերջնականապես կայացրեց Թուրքիայի անկախությունը, հրաժարվեց իր տված խոստումներից։ Նա կառուցեց աշխարհիկ, անկախ, ազգային պետություն՝ հեռու բոլշևիկյան գաղափարախոսությունից և վերահսկողությունից։

Այսօր նույն գործընթացը կրկնվում է այլ դերակատարներով։ Ալիևը, օգտվելով Ռուսաստանի ռազմաքաղաքական շահերից Արցախում, ամրապնդեց իր իշխանությունը, լուծեց պատմական հարցերը, իսկ այժմ քայլ առ քայլ հեռանում է Ռուսաստանի ազդեցության գոտուց՝ խորացնելով կապերը Թուրքիայի հետ և հստակ ուղերձ հղելով՝ Ադրբեջանը չի պատրաստվում մնալ Մոսկվայի շահերի ուղեծրում։ Պուտինը խաբված է։

Պատմական օրինաչափությունն ակնհայտ է. եթե Աթաթուրքը կարողացավ խաբել Լենինին՝ այն Լենինին, որը կործանեց կայսրություն և վերաձևեց աշխարհի քաղաքական քարտեզը, ապա ինչո՞ւ պետք է Ալիևը չկարողանար խաբել Պուտինին, որի արտաքին քաղաքականության ռազմավարական սխալները վերջին տարիներին բազմիցս տեսանելի են դարձել։

Այս գործընթացը Հայաստանի համար ևս մեկ ցավալի դաս է։ Արևելքում և Կովկասում հավերժական բարեկամներ չկան։ Կան միայն ազգային և ռազմավարական շահեր, և պետությունները միշտ էլ առաջնորդվում են դրանցով՝ փոխելով իր դաշնակիցներին, խոստումները և նույնիսկ գաղափարախոսությունը, եթե դա պահանջում է իրենց գոյությունն ու հզորացումը։

Ռուսաստանը Հարավային Կովկասում կրկնում է իր իսկ պատմական սխալները, սակայն պատմությունը միշտ հիշեցնում է, որ դասերը անտեսողները կրկին վճարում են նույն գինը՝ ազդեցության, վստահության և ժամանակի կորուստ։

Hay Azian

Նիդերլանդական օրագիր

Մշակութային հուլիսը

 

Սուրբ Թարգմանչաց տոն – ուխտագնացություն Օշական, Մեսրոպ Մաշտոցի հիշատակին

Այսօր՝ հուլիսի 12-ին, Հայ Առաքելական Սուրբ Եկեղեցին նշում է Սուրբ Թարգմանչաց վարդապետաց՝ Սահակ Պարթևի և Մեսրոպ Մաշտոցի հիշատակության տոնը։

Սա հայ ժողովրդի համար բացառիկ նշանակության օր է, քանի որ մեր ազգային ինքնության, գրի, լեզվի և դպրության հիմքն է դրվել հենց այս երկու մեծագույն հայրերի շնորհիվ։

✨ Սահակ Պարթև և Մեսրոպ Մաշտոց – հավատքի և դպրության հիմնադիրները

Սահակ Պարթևը (354–439 թթ.) հայոց կաթողիկոս էր, աստվածաբան, հմուտ թարգմանիչ և Մեսրոպ Մաշտոցի գլխավոր աջակիցը հայ գրերի ստեղծման և կրթության կազմակերպման գործում։

Մեսրոպ Մաշտոցը (361–440 թթ.) ստեղծեց հայոց այբուբենը 405 թ․, որը դարձավ ազգային գոյատևման ու հոգևոր անկախության խարիսխ։ Նրա և Սահակ Պարթևի ջանքերով թարգմանվեց Սուրբ Գիրքը, հիմնվեցին դպրոցներ և սկսվեց Թարգմանչաց դարաշրջանը՝ հայ գրականության ոսկեդարը։

🏰 Օշական – ուխտավայր հայ դպրության նվիրյալների համար

Օշական գյուղում՝ Արագածոտնի մարզում, գտնվում է Մեսրոպ Մաշտոցի գերեզմանը։ 1875-1879 թթ. կառուցվել է Սուրբ Մեսրոպ Մաշտոց եկեղեցին, որն այսօր հայ ժողովրդի մեծագույն ուխտավայրերից է։

Սուրբ Թարգմանչաց տոնի օրը՝ Օշականի ուղտի ընթացքում, այստեղ կատարվում է տոնական Սուրբ Պատարագ, մատուցվում են աղոթքներ, օրհնության կարգեր ուսուցիչների և աշակերտների համար։ Հարյուրավոր հավատացյալներ ուխտագնացություն են կատարում՝ շնորհակալություն հայտնելու հայ գրերի ստեղծչին և լուսավորության նահապետներին։

💡 Տոնի խորքային պատգամը

Սուրբ Թարգմանչաց տոնը մեզ հիշեցնում է, որ

 «Խոսքն է լոյս և գիրն է ազգի անմահություն»։

Հայոց այբուբենը ստեղծվեց նախ և առաջ Աստվածաշունչը թարգմանելու համար՝ մեր հոգևոր կյանքի լուսավորության և ազգային ինքնության պահպանման նպատակով։

📅 Այս տարվա Օշականի ուխտ

2025 թվականին Օշականի ուղտը համընկել է հուլիսի 12-ին, և Մեսրոպ Մաշտոցի Սուրբ Գերեզմանի եկեղեցին հյուրընկալել է հարյուրավոր ուխտավորների Հայաստանի տարբեր մարզերից և Սփյուռքից։

🔔 Եզրափակիչ պատգամ

Այս տոնը յուրաքանչյուր հայի համար վերադարձ է արմատներին, հավատքին և գրի սրբությանը։ Մեսրոպ Մաշտոցի և Սահակ Պարթևի գործն այսօր էլ հուշում է՝ լեզուն, գրականությունը և հավատքը միասին են պահում ազգի հոգևոր ուժն ու հարատևումը։

✍️ Հոդվածը պատրաստեց՝  Hay  Azian֊ը

-֊֊֊֊

ԳԾԱՆԿԱՐԸ՝  Levon Lachikyan ( Լեւոն Լաճիկեանի)

Շնորհավորանք Ինգա Դրոստին

Այսօր իր ծննդյան տարեդարձն է նշում մեր սիրելի Ինգա Դրոստը՝ Հաագայի Աբովյան մշակութային միության ակտիվ անդամը և FAON կազմակերպության քարտուղարը։ Իր նվիրումով և հետևողականությամբ նա մեծապես նպաստում է հայկական շահերի պաշտպանությանը Նիդերլանդներում՝ միշտ գործելով ազնվությամբ, պատասխանատվությամբ և մեր համայնքի հանդեպ անկեղծ սիրով։

Նիդերլանդական օրագիրը ջերմորեն շնորհավորում է Ինգա Դրոստին նրա ծննդյան օրվա առթիվ՝ մաղթելով առողջություն, հոգու խաղաղություն, ուժ, եռանդ և շարունակական հաջողություններ նրա կարևոր ու հայրենանվեր գործունեության մեջ։ Թող նրա կյանքն ուղեկցվի մարդկանց բարությամբ, սիրով և գնահատանքով, ինչին ինքը լիարժեք արժանի է։

Ծնունդդ շնորհավոր, Ինգա՛, մեր համայնքի հպարտություն։

Embassy of the Netherlands in Armenia 

⛪ Նիդերլանդների Թագավորության դեսպան Մարիկե Մոնրոյ-Վինթերը hանդիպեց Նելե Յակոբսին և Ռաուլ Սպրոնկենին՝ Մաաստրիխտի Սուրբ Սերվատիոսի բազիլիկից։ Նրանց այցը Հայաստան նպատակ ունի ուսումնասիրելու Մաաստրիխտ քաղաքի հովանավոր սրբի՝ Սուրբ Սերվատիոսի ժառանգությունը։ Ըստ պատմական աղբյուրների՝ նա 4-րդ դարի հայ հոգևորական է, որը զբաղվել է քրիստոնեության տարածմամբ և հիմնել առաջին եկեղեցին ներկայիս Նիդերլանդների տարածքում։ Հանդիպման ընթացքում ներկայացվեց նաև ուխտագնացության հատուկ դրոշը, որը Մաաստրիխտում հանդիսավոր պարզում են 7 տարին մեկ անգամ։

⛪ The Ambassador of the Kingdom of the Netherlands, Marieke Monroy-Winter, met with Nele Jacobs and Raoul Spronken from the Basilica of Saint Servatius in Maastricht. Their visit to Armenia aims to explore the legacy of Saint Servatius, the patron saint of the city. According to historical sources, Saint Servatius was a 4th-century Armenian cleric who played a key role in spreading Christianity and is believed to have established the first church in what is now the territory of the Netherlands. During the meeting, a special pilgrimage banner was also presented—an artifact that is ceremonially displayed in Maastricht once every seven years.

📸 Basilica of Saint Servatius in Maastricht. Source: Wikimedia

Հուլիսի 15-ից մինչև 18-ը Ամստերդամի սրտում՝ Կրոմ Բոմսլոտ 22 հասցեում  կկայանա ժամանակակից հայկական արվեստին նվիրված հերթական ցուցահանդեսը։ Ցուցահանդեսը միավորում է տարբեր սերունդների և ոճերի հայ արվեստագետների ստեղծագործությունները՝ ներկայացնելով ժամանակակից հայ արվեստի բազմազանությունը, նոր խոսքը և ազգային ինքնության ժամանակակից արտահայտումները։

Ցուցահանդեսը բաց է բոլոր այցելուների համար։ Սա հիանալի հնարավորություն է ծանոթանալու հայկական ժամանակակից արվեստի նոր միտումներին, հանդիպելու արվեստագետների հետ և բացահայտելու հայկական մշակույթի նոր շերտեր։

Բոլոր արվեստասերներն ու հետաքրքրված անձինք հրավիրված են։ Մի կորցրեք այս բացառիկ հնարավորություն։

Օքսֆորդի համալսարանի պրոֆեսոր Թեո Մարտեն վան Լինտն ու Բոլոնիայի համալսարանի դոցենտ Աննա Սիրինյանը պարգևատրվեցին Մովսես Խորենացու մեդալով

Այսօր Հայաստանի Հանրապետության նախագահ Վահագն Խաչատուրյանը ընդունեց Օքսֆորդի համալսարանի պրոֆեսոր Թեո Մարտեն վան Լինտին և Բոլոնիայի համալսարանի դոցենտ Աննա Սիրինյանին: Նախագահը նրանց շնորհեց Մովսես Խորենացու մեդալ՝ հայագիտության զարգացման գործում ունեցած նշանակալի ավանդի համար։

«Ձեր երկար տարիների աշխատանքը հիացմունք է առաջացնում։ Ձեր գիտական գործունեությամբ դուք աշխարհին եք ներկայացրել հայ լեզուն, գրականությունը, մշակույթն ու պատմությունը։ Ձեր աշխատանքը մեզ համար նույնպես մեծ արժեք ունի, և ես ձեզ քաջալերում եմ շարունակել այս գործն ակտիվորեն», – ընդգծեց Հանրապետության նախագահը։

Պրոֆեսոր Թեո վան Լինտը նաև Ամստերդամի Սբ. Գրիգոր Նարեկացի հիմնադրամի կառավարման խորհրդի անդամ է և այդ կարգավիճակով անմիջականորեն մասնակցում է հիմնադրամի բոլոր ծրագրերին։

Հպարտությամբ և երախտագիտությամբ շնորհավորում ենք մեր բարձրարժեք գործընկերոջը՝ պրոֆեսոր Թեո վան Լինտին, և դոցենտ Աննա Սիրինյանին՝ այս կարևորագույն պետական պարգևի արժանանալու առիթով։

ՏԱՏ ՈՒ ԹՈՌԱՆ ԱՐՁԱՆ ՀՈԼԱՆԴԻԱՅՈՒՄ

13.07.2025/Դուսբուրխ/Sweta Abrahamian 

Այսօր իմ լավ բարեկամներ Ռենեի ու Մարիայի հետ եղանք Դուսբուրխ գողտրիկ քաղաքում (քաղաքի կարգավիճակ է ստացել 1237 թվին և այժմ ունի 11000֊ից քիչ ավելի բնակչություն)։

 Քաղաքի շատ հին փողոցներում հիանում էի նորի հետ ներդաշնակ կառույցներին, երբ հանդիպեցի տատիկի ու թոռնիկի արձանին։ Ինձ թվում էր, թե մեր տատիկ֊թոռնիկնե'րն ունեն ամենաջերմ, ամենասիրելի, ամենաամուր կապվածությունն ու հարաբերությունները։ Մենք Հայաստանում ունե՞նք այսպիսի թեմայով արձան🤔

 Փաստորեն՝ Հոլանդիայում շատ վաղուց կա։🥰

«Ոսկե ծիրան»-ը բացեց դռները համաշխարհային կինոյի առաջատարների համար

13.07.2025/Երևան/Նիդ.օրագիր

Երևանում մեկնարկեց 22-րդ միջազգային կինոփառատոնը

Հուլիսի 13-ին մեկնարկեց «Ոսկե ծիրան» Երևանի 22-րդ միջազգային կինոփառատոնը, որը կինոյի աշխարհի ուշադրությունը կրկին սևեռեց Հայաստան: Տոնն այս տարի կտևի մինչև հուլիսի 20-ը՝ ներկայացնելով մրցութային և արտամրցութային ֆիլմեր աշխարհի ավելի քան 30 երկրներից, ինչպես նաև ստեղծագործություններ Կաննի, Բեռլինի և այլ հեղինակավոր փառատոներից։

Փառատոնի հանդիսավոր բացմանը Երևանի քաղաքապետ Տիգրան Ավինյանը ողջունեց հյուրերին՝ ընդգծելով միջոցառման կարևորությունը քաղաքի և երկրի մշակութային կյանքի համար։ «Ողջունում եմ բոլորիդ Երևանում՝ քաղաքում, որտեղ մշակույթը շարունակաբար ապրում և զարգանում է։ Այս փառատոնը դարձել է հարթակ՝ աշխարհի տարբեր մշակութային դպրոցների ներկայացուցիչների համար, միավորելով բոլորին կինոյի հանդեպ սիրով և միջազգային փորձով», – նշեց քաղաքապետը։

ՀՀ ԿԳՄՍ նախարար Ժաննա Անդրեասյանն իր խոսքում կարևորեց հատկապես փառատոնի բացման՝ Կինոյի տանն անցկացվելու հանգամանքը։ ««Ոսկե ծիրան»-ը դարձել է մեր կյանքի անբաժանելի մասը։ Այն մեր այցեքարտն է աշխարհին ներկայացնելու համար, և այն աշխատանքը, որ արվել է թիմի կողմից, այսօր փառատոնը միջազգային հարթակներում ճանաչելի է դարձրել», – ասաց նախարարը։

Փառատոնի հիմնադիր և նախագահ Հարություն Խաչատրյանն իր ելույթում հարգանքի տուրք մատուցեց վերջերս մահացած հայ կինոգործիչներին, իսկ բացման ազդարարման համար բեմ հրավիրեց մյուս համահիմնադիրներին՝ Սուսաննա Հարությունյանին և Միքայել Ստամբոլցյանին։

Այս տարվա բացման ֆիլմն էր իրանցի ռեժիսոր Ջաֆար Փանահիի «Մի պարզ պատահար»-ը, որը մայիսին Կաննում արժանացել է «Ոսկե արմավենու ճյուղ»-ին։ Փանահին, ով նախորդ տարի արժանացել էր «Փարաջանովյան թալեր»-ի, այս անգամ այդ պատվավոր մրցանակը հանձեց իրանցի լեգենդար ռեժիսոր Ամիր Նադերիին։ Վերջինս իր հերթին մրցանակը նվիրեց Իրանի երիտասարդ կինոռեժիսորներին՝ մաղթելով, որ նրանք ևս կարողանան ճանապարհ հարթել Փանահիի պես։

«Երբ ուսանող էի, տեսա Նադերիին, ով ինքն իր ձեռքով մաքրում էր կինոթատրոնի ապակիները՝ իր ֆիլմի պաստառները փակցնելու համար։ Այդ օրվանից հասկացա, որ եթե ուզում ես ֆիլմ նկարել, պետք է ուշադրություն դարձնես յուրաքանչյուր մանրուքի և ինքդ զբաղվես ամեն ինչով», – ասաց Փանահին՝ ներկայացնելով իր նվիրական հուշը:

Բացման արարողությունն ավարտվեց իրանցի կինոգործիչների ջերմ գրկախառնությամբ՝ խորհրդանշելով կինոյի միավորող ուժը սահմաններից դուրս։

«Ոսկե ծիրան»-ը կշարունակվի ամբողջ շաբաթ՝ հայկական հանրությանը նվիրելով համաշխարհային կինոյի լավագույն նորությունները և ստեղծելով ստեղծագործական շփումների ու զարգացման կարևոր հարթակ։

Երեկոյան Երևանն այսօր

Տեսաերիզը` Աիդա Կնյազյան