The Netherlands Diary/Նիդ.օրագիր

The Netherlands Diary/Նիդ.օրագիր
The Netherlands Diary

Thursday 27 August 2020

Հայաստանի հանրային ռադիոյի «Գերդաստաններ» ռադիոծրագրի եթերը Ամատունիների մասին

 


 Այս անգամ Հայաստանի հանրային ռադիոյի  «Գերդաստաններ»  ռադիոծրագրի ուշադրությանն է  արժանացել  Ամատունիների նշանավոր ազնվական տոհմը: Այս ուղղությամբ զգալի  աշխատանք է  կատարել «Նիդերլանդական օրագիրը»` իրականացնելով  Ամատունիների ազնվական տոհմի մասին  հիրավի բացառիկ նախագիծը: ՈՒզում ենք հատուկ շնորհակալություն հայտնել «Գերդաստաններ» հաղորդման հեղինակ, խմբագիր և վարող Արուսյակ Ղազարյանին` նախաձեռնողականության և ուշադիր վերաբերմունքի  համար: Արուսյակ Ղազարյանը ծրագրի շրջանակներում զրուցել է «Նիդերլանդական օրագրի» հիմնադիր-խմբագիր  Hay Azian-ի հետ: 



Հիշեցնենք. տարիների մանրակրկիտ հետազոտական աշխատանքի շնորհիվ Ամատունիների ազնվական տոհմի անդամների մասին բազմաթիվ նոր փաստեր, լուսանկարներ ու տեղեկություններ «Նիդերլանդական օրագիրը»  հավաքել ու  հրապարակել  է իր էջերում առաջին անգամ: Այդ Հոդվածները կարող եք գտնել օրագրի էջերում:

Ամատունիների ազնվական տոհմի մասին  Հոդվածները կարող եք գտնել օրագրի էջերում:


Ռադիոյի ձայնագրությունը կարող եք գտնել  ԱՅՍՏԵՂ 

Այլ սեղմակներ

https://soundcloud.com/armradio/26082020a-1#t=0:00

https://hy.armradio.am/2020/08/26/

https://soundcloud.com/armradio

«Գերդաստաններ» հեղինակային հաղորդումը վարում է Արուսյակ Ղազարյանը: Շաբաթը մեկ եթեր տրվող հաղորդնումներում կարելի է լսել նշանավոր շատ  գերդաստանների մասին հետաքրքիր պատմություններ, դեպքեր, դիպվածքներ: Ավարտել է Երևանի պետական համալսարանի բանասիրական ֆակուլտետը:

ժուռնալիստիկա մասնագիտացմամբ աշխատանքի է անցել «Առողջաահություն» հանդեսում ապա «Արևիկ» հրատարակչությունում:

2001թ.-ից աշխատում է Հանրային ռադիոյում՝ որպես խմբագիր-հաղորդավար:



Tuesday 25 August 2020

Ավարտվեցին Համահայկական կրթական առցանց աշխատաժողովները։




ՀՀ կրթության, գիտության, մշակույթի և սպորտի նախարարությունը, աշխարհում COVID-19 համավարակով պայմանավորված, այս տարի Համահայկական կրթական երկամյա խորհրդաժողովը կազմակերպել էր առցանց՝ ՀԲԸՄ հայկական վիրտուալ համալսարանի հետ համատեղ։

«Հայաստան–սփյուռք համագործակցությունը COVID-19-ի պայմաններում. մարտահրավերներ և հնարավորություններ» խորագրով Համահայկական կրթական առցանց խորհրդաժողովը եռօրյա էր:


ԿԳՄՍ նախարար Արայիկ Հարությունյանի խոսքերով նախատեսվում է 2020 թվականին  ստեղծել սփյուռքի կրթօջախների տվյալների բազայի կառավարման էլեկտրոնային հարթակ, որի միջոցով հնարավոր կլինի ստանալ սփյուռքի կրթօջախների կարիքների և հնարավորությունների մասին բովանդակային տեղեկություն, որի գնահատման և վերլուծության արդյունքում կմշակվեն միջնաժամկետ և երկարաժամկետ հատվածում դրանց լուծմանն ուղված հստակ գործողություններ: Նման համակարգի ստեղծմամբ կքարտեզագրվեն նաև սփյուռքի հնարավորությունները:


Սփյուռքի գործերի գլխավոր հանձնակատար Զարեհ Սինանյանի խոսքով՝ կրթությունը հայապահպանման առաջին գիծն է, և այդ առումով անգնահատելի է այն աշխատանքը, որ իրականացնում են սփյուռքի կրթօջախները: Այդ համատեքստում նա կարևորել է ԿԳՄՍ նախարարության և սփյուռքի կրթօջախների միջև սերտ ու շարունակական համագործակցությունը:Աշխատաժողովների հիմնական նպատակն էր  քննարկել հեռավար ուսուցման կազմակերպման խնդիրներն ու հնարավորությունները, կիսվել Հայաստանում և սփյուռքում հաջողված հեռավար ուսուցման ծրագրերի իրականացման փորձով, մատնանշել սփյուռքի կրթօջախների կարողությունների զարգացման հեռանկարները:


Աշխատաժողովին գրանցվել էին 1000-ից ավելի մասնակիցներ՝ կրթագիտական կազմակերպությունների ներկայացուցիչներ, դասագրքերի հեղինակներ, հայագետներ, սփյուռքի կրթօջախների տնօրեններ, ուսուցիչներ, Հայաստանի և Արցախի ուսուցիչներ, հեռավար ուսուցման կազմակերպման մասնագետներ:


Եռօրյա աշխատաժողովներն ընթացան հետևյալ թեմատիկ ուղղություններով՝

1. Հեռավար ուսուցման դերն ու նշանակությունը սփյուռքում ազգային կրթության և դաստիարակության գործում.

2. Սփյուռքի հետ համագործակցության հնարավորությունները և զարգացման հեռանկարները.

3. Սփյուռքի կրթօջախների կարողությունների հզորացմանն ուղղված փոխհամագործակցության ծրագրեր՝ կառուցակարգեր և բովանդակություն:

Ներկայացնում ենք եռօրյա աշխատաժողովների ֆեյսբուքյան ուղիղ եթերների տեսագրությունները.


Օր 1. https://www.facebook.com/OnlineArmenianEducation/videos/299119941183196/

Օր 2. https://www.facebook.com/OnlineArmenianEducation/videos/223479532415357/

Օր 3. https://www.facebook.com/OnlineArmenianEducation/videos/661312471148599/


Sunday 23 August 2020

Անի Ռոզ Նահապետյանը իր ստեղծագործությունները կցուցադրի Երևանում

ԱՆՀԱՏԱԿԱՆ ՑՈՒՑԱՀԱՆԴԵՍ ԵՐԵՎԱՆՈՒՄ


Ամստերդամցի մեր հայրենակից Անի Ռոզ Նահապետյանի    հերթական ցուցահանդեսն է կազմակերպվում մայր  հայրենիքում: Ամեն  անգամ Անի Ռոզ Նահապետյանը մեծ սիրով է իր ստեղծագործությունները ցուցադրում Հայաստանում:  Արդեն  մի  քանի անգամ նկարչ-արվեստագետն  այդ  հնարավորությունն  ունեցել է: Այս անգամ նկարչուհին իր անհատական աշխատանքներն է ցուցադրելու օգոստոսի 28-ից սեպտեմբերի 6-ը` ԴԱԼԱՆ ցուցասրահում (Երևան, Աբովյան-12, 2-րդ հարկ)

Անի Ռոզ Նահապետյանը ոչ միայն Երևանում է ցուցադրել իր ստեղծագործությունները, այլև Գյումրիում, որտեղ համատեղ ներկայացված են եղել այլ երկրներից ժամանած արվեստագետների աշխատանքներ:

ԼԻԲԱՆԱՆԻ ԱՆՑՈՒԴԱՐՁԵՐԻ ՄԱՍԻՆ


Լիբանանը ունի 6.800.000 բնակչություն: Լիբանանը մինչև 1943 թվականը Ֆրանսիայի գաղութն էր, անկախանալուց հետո էլ սակայն դեռ գտնվում է Ֆրանսիայի քաղաքական ու մշակությաին ազդեցության ներքո: 
2020 թվականի օգոստոսի պայթունի հետևանքով ավելի քան 80 հազար բնակավայր է վնասվել: Ընդհանուր վնասը գնահատվում է 10-15 միլիարդ դոլար:   
Տասնյակ տարիներ է, որ Լիբանանում կորուպցիայի մեծ ցանց է աշխատում և անընդհատ էլ ավելի է ակտիվանում: Նման վիճակ էր տիրում այս մեծ պայթյունից առաջ և հիմա էլ ազգային համերաշխության բացակայությունը իր գագաթնակետին է հասել, որն էլ Լիբանանին դարձրել է անճակատագիր մի երկիր: 
Լիբանանի քաղաքական օլիգարխիան նմանվում է տարածաշրջանի շատ երկրների օլիգարխիային, սակայն տարբերվում է նրանով, որ Լիբանանի իշխանությունը զրկված է ժողովրդի վստահությունից ու ճգնաժամային պայմաններում ժողովուրդը չի աջակցում պետությանը:  
6 տարի շարունակ 2750 տոննա ամունիումի նիտրատի պահեստավորումը երկրի մայրաքաղաքում ահավոր երևույթ է: Ո՞վքեր էին տեղյակ դրանից և ինչու որևէ քայլ չէին ձեռնարկում վտանգավոր քիմիական նոյւթը տեղափոխելու համար: Լիբանանում վերջին քանի տարիների ընթացքում տարբեր իշխանություններ են իշխանության եկել ու գնացել , սակայն ոչ մեկն էլ չի կարողացել կառուցվածքային ու հիմնական գործունեություն ծավալել և բավարարել ժողովրդի պահանջները: Այսօր Լիբանանում ամենատարրական սոցիալական ընդհանուր ծառայությունը կոռուպցիայի հետ է շաղկապված, այդ իսկ պատճառով ժողովուրդը որևէ վստահություն չունի իշխանության նկատմամբ: Օրական 20 ժամ հոսանքի անջատումը կարծես սովորական երևույթ է դարձել Լիբանանում: Պետք է ընդգծել, որ այս անջատումները չեն ազդում հարուստների կյանքի վրա, որովհետև նրանք հզոր գեներատորներ են գնել ու 24 ժամ հոսանք են ապահովել իրենց համար: 
Անցած քանի ամիսների ընթացքում վիճակը ավելի է բարդացել ու փաստորեն երկիրը պարալիզացված է: Աշխատավորների մեկ երրորդը գործազուրկ է ու եկամուտ չունի: Նման պայմաններում ազգային փողը անընդհատ արժեզրկվում է և վերջին մեկ տարվա ընթացքում 80 տոկոսով է արժեզրկվել: 2016 թվականին երկիրը բռնկված էր քաղաքական կուսակցությունների ու հոսանքների մրցակցությամբ, որը պատճառ էր դարձել, որ դադարեցվի աղբահանումը և աղբի մեծ կուտակումներ էր առաջացել մայրաքաղաքի բլուրների փեշերին և տհաճ հոտը ամիսներ շարունակ ժողովրդի երթևեկության համար արգելք էր հանդիսանում: Այս երևույթը վերացրին, սակայն մեկ տարի առաջ Լիբանանի «Սադր» անտառներում մեծ հրդեհ առաջացավ, որը ոչնչացրեց ամբողջ անտառը: Երեք հրշեջ ուղղաթիռներ, որոնք կարող էին հրդեհը մարել, չկարողացան որևէ ակտիվություն ցուցաբերել, քանի որ պետությունը չի կարողացել նրանց պահպանումը ապահովել ու փաստորեն շարքից դուրս էին եկել:  
Այս ճգնաժամային պայմաններում քաղաքական էլիտար խավը ժողովրդի աղքատանալու հաշվին է հարստանում և, անտեսելով ժողովրդի պահանջները, ավելացնում է սեփական հարստությունը և բարելավում է իր կարգավիճակը:  
Լիբանանի ժողվուրդը իր ցույցերով իր բողոքն է արտահայտել կոռուպցիայի ու ճգնաժամի դեմ: Այդ ցույցերին երբեմն մասնակցում էին մոտ մեկ միլիոն լիբանանցիներ: Ժողովրդի բոլոր այդ ջանքերի շնորհիվ փոխեցին միայն մի քանի քաղաքական դեմքեր ու ոչ մի հիմնական քայլ չվերցնվեց վիճակը բարելավելու ուղղությամբ: 
Պետք է եզրակացնել, որ անցյալ շաբաթվա պայթյունը Բեյրութում անխուսափելի չէր և հնարավոր էր կանխատեսել ու դեմն առնել:  
Պայթունից հետո տեղի են ունենում մի շարք պաշտոնյաների հրաժարականներ: Լիբանանի համար տեղի ունեցավ միջազգային կոնֆերանս, որի նպատակն էր Լիբանանին օգնություններ ցուցաբերելը: Այս կոնֆերանսը ՄԱԿ-ի հսկողության ներքո էր տեղի ունենում: Միայն առողջաբժշկական պահանջները ՄԱԿ-ի կողմից հաշվարկվել է մոտ 85 միլիոն դոլար: 
Այս պայթյունի պատասխանատվությունը կարելի է ասել ընկնում է 1992 թվականից այս կողմ կազմված բոլոր իշխանությունների ու 2014 թվականից ստեղծված նախարարների խորհուրդի վրա: Ընդհանրապես մեղքը ընկնում է Լիբանանի քաղաքական համակարգի վրա, որոնք իրենց իշխանությունը ձեռքի խաղալիք էին դարձրել իրենց քաղաքական հարաբերությունների համար և ծառայում էին այս կամ այն խմբավորմանը: Նրանք մեծ մասամբ կախված էին արտաքին ուժերից՝ հատկապես Ամերիկայից, որը իրեն իրավունք էր տալիս միջամտել Լիբանանի ներքին հարցերին: Նման պայմաններում և ֆինանսական ու տնտեսական ճգնաժամի առկայությամբ իշխանությանը անկարող էր սովորական ծառայություններ մատուցել ժողովրդին, օրինակ, վառելիքի, կորոնայի դեմ պայքարի, էլեկտրականության մատակարարման և այլ բնագավառներում: 
Պայթյունից քանի օր անց՝ չընդհատվող ցույցերի արդյունքում Լիբանանի պետությունը ներկայացրեց իր հրաժարականը: Պաշտպանության նախարարն էլ ավելի շուտ էր հրաժարական ներկայացրել: Նրանք բավարարեցին լիբանանի ժողովրդի կամ ցուցարարների պահանջներից մեկը: Ցուցարարները պահանջում էին բարեփոխություններ: 
Այսօր Լիբանանում հնարավոր է ստեղծել մի անցումային կառավարություն, որտեղ նախարարները ոչ մի պատկանելիություն չեն ունենա որևէ քաղաքական կուսակցության կամ խմբավորումների: Նման կառավարություն կարող է լինել ստեղծարար, դեմոկրատիկ ու ազգային: Միայն կառավարությունը ունակ կլինի երկիրը դուրս բերել ճգնաժամից և վերացնել ստեղծված երեք առանցքային խնդիրները՝ 1-Ընթացող տնտեսական փլուզումից, 2-Հաղթահարել  կորոնավիրուսի ժողովրդին հասցրած վնասները և 3- Բեյրութի պայթունի հետևանքները վերացնել: Այս պայթունը կարող է առիթ հանդիսանա երկրի քաղաքական ու տնտեսական համակարգի վերանորոգման, հասարակական նոր և արդար հարաբերությունների առաջացման համար: Ներկա պայմաններում պետք է շեշտը դնել ազգային համագործակցության ու համերաշխության վրա և հեռու մնալ անջատողականությունից:  
Վերջին 30 տարվա ընթացքում Ֆրանսիան և արտաքին այլ ուժեր հովանավորել ու պաշտպանել են Լիբանանի կոռուպացված և ոչ դեմոկրատ ռեժիմներին: Նրանք, հսկելով այդ իշխանություններին, ուղղակի ֆինանսավորել են նրանց: Ֆրանսիան ուղղակի հովանավորել է Փարիզի 1, 2 և 3-րդ կոնֆերանսները և մինչ այժմ Լիբանանի ազատատենչ քաղաքական գործիչ Ջորջ Էբրահիմ Աբդոլան 1984 թվականից գտնվում է Ֆրանսիայի բանտերում: Ֆրանսիան ենթարկվելով Ամերիկայի ու Իսրայելի ճնշումներին, խախտել է Ֆրանսիայի արդարադատության բոլոր որոշումները:   
Ֆրանսիայի ձախակողմյա կուսակցության ղեկավար Ժան Լուկ Մելանշոն իր տուիտերում հայտարարել է. «Ես զգուշացնում եմ Լիբանանի քաղաքական կյանքում միջամտել մասին: Սա ընդունելի չէ: Լիբանանը Ֆրանսիայի հպատակության տակ չի գտնվում: Ես զգուշացնում եմ լիբանանցիներին՝ Մակրոնի կողմից առաջարկված բարեփոխությունների կապակցությամբ: Դուք պաշտպանեք ձեր հեղափոխական քաղաքացիական պահանջները»: Մակրոնը, որ պայթունից անմիջապես հետո գտնվեց Լիբանանի մայրաքաղաք Բեյրութում, հայտնեց, որ միջազգային օգնությունների հատկացումը կախված կլինի մի շարք քաղաքական բարեփոխություններից:
Լիբանանի նախարարների խորհուրդը հասկացել էր, որ Մակրոնը համաձայնության է եկել պետության հետ ու ծրագրել են խորհրդարանում պրն. Հեսան Դիաբի իշխանության հրաժարականը պահանջել ու փոխել նրանց և բոլոր մեղքերը բարդել նրանց վրա: Նախարարների խորհուրդն էլ որոշեց հենց ինքը հրաժարական տա, որպեսզի այդ բարդ իրավիճակի պատասխանատվությունը չընկնի իրենց վրա: Թվում է, թե գնալով շատ հարցեր կպարզվեն, իսկ պայթունն էլ այդքան պատահական չի կարող լինել:  
Անցյալում նկատվել է, որ երբ ֆրանսիացիները, ամերիկացիները, իսրաելցիները և Սաուդյան Արաբիան որոշեցին Լիբանանից դուրս հանել Սիրիային, Սաուդյան Արաբիան շատ հանգիստ իր ամենակարևոր դաշնակիցներից մեկի՝ «Ռեֆիղ Ալհարիրի» թիկունքը դատարկեց և ահաբեկչություն տեղի ունեցավ ու այդ երևույթը այնքան մեծացրին, որպեսզի կարողանան Սիրիային Լիբանանից հանել:   
Պարզ է դառնում, որ Բեյրութի պայթյունը հազար ու մի պատճառներով ծրագրված է եղել, որպեսզի մի իրավիճակ ստեղծվի, որտեղ կարողանան տապալել ներկայիս իշխանությանը և արևմուտքի պաշտպանությունը վայելող ձեռնտու մի իշխանության մեջտեղ բերեն: Բայց պետք է նկատի ունենալ, որ ցուցարարաների պահանջը ոչ միայն գործադիրի հրաժարականն է, այլ ամբողջ քաղաքական համակարգի, որի մեջ է մտնում նաև խորհրդարանը և նախագահական համակարգը: Չնայած Եվրոպական երկրներն ու Ամերիկան հաճախ նման դեպքերում հազար ու մի խոստումներ են տալիս, որ ամեն ձևով կաջակցեն այս երկրին, սակայն պատմական փաստերը ցույց են տվել, որ հետագայում հաճախ տարբեր պատրվակներով հրաժարվում են իրենց խոստումները կատարելուց:
Լիբանանի խորհրդարանի նախկին անդամների կեսը պատկանում էին «Մարտ 14» ի և այն ճակատին, որ դեմ էին «Հեզբուլահ»-ի և «Դիմադրողականության» ճակատներին: Եվրոպական երկրներն ու Պարսից Ծոցի երկրները խոստացել էին, որ, եթե իրենց համակրող մի պետություն իշխանության գլուխ գա, իրենք կհովանավորեն: Տեսանք, որ, չնայած նրանց համակրող մի պետություն անցավ իշխանության գլուխ, սակայն նրանք ոչ մի օգնություն չցուցաբերեցին Լիբանանին և նույնիսկ Լիբանանին իրավունք չտվեցին աշխատեցնի էլեկտրակայանը: Լիբանանի խորհրդարանի վերջին ընտրություններն էլ արևմուտքի կողմից հովանավորվող պետության կողմից կազմակերպվեց, սակայն, երբ լիբանանցիները տեսան արևմուտքի և արաբների կողմից որևէ դրական քայլեր չի վերցվում իրենց օգնելու կապակցությամբ, իրենց քվեները տվեցին դիմադրողական ճակատի համակիրներին, որոնց թվում էր նաև Հեզբուլան: Հեզբուլայի օգտին արված քվեարկությունը բխում էր նաև այն իրականությունից, որ ժողովուրդը տեսել էր, թե ինչպես միայն Հեզբուլան է մուսլմաների ու քրիստոնեաների պաշտան կանգնել դաեշի դեմ: Սա այն պայմաններում էր, որ «Ալմոստաղբալ» ճակատը, որը ղեկավարում էր Սադ Օլհարիրին պաշտպանում էր հակասիրիական ուժերին ու դաեշին ևս Ալնոսրա ճակատին: Որոշները  կարծում են, որ հենց այս ճակատն էլ նման պայթուցիկ նյութերը հակասիրիական ուժերին հասցնելու համար Բեյրութի նավահանգստում է տեղավորել:      
Ամերիկացիները այն երկրներում, որտեղ խորհրդարանական ընտրություններ են տեղի ունենում և իրենց ենթակա ուժերը չեն ընտրվում կամ մեծամասնություն չեն կազմում, իրենց ենթակա ուժերին փողոց են հանում, որպեսզի տապալեն օրինական խորհրդարանը ու կրկին իրենց ուժերին բերեն խորհրդարան և ենթարկեն իրենց քաղաքականությանը: Նույնը մտադիր էին անել Լիբանանում, սակայն Լիբանանի խորհրդարանը ընտրվել է ժողովրդի ձայներով և իր ձեռքում է նաև ռազմական ուժերի մեծ կամ գերակայող մասը և այնպես չէ, որ Ամերիկան կարողանա այստեղ էլ Ուկրաինայի նման իր ծրագիրը իրագործի: Ամերիկացիները և ֆրանսիացիները մտադիր են Լիբանանում էլ Իրաքի նման վարվեն, որ իրենց ձեռնտու մի վարչապետ գործի գլուխ գա: Հեզբոլան ցույց է տվել, որ միշտ որոշիչ դերակատարություն ունի և կարծես սպասում է, որ Ամերիկան ու Ֆրանսիան իրենց խաղերը խաղան ու հետո ինքը իր աշխատանքը կատարի, որը մեծ մասամբ որոշիչ դեր է ունենում Լիբանանի համար: 
Դոկտ. Ռուբիկ Սարդարյան,
Rubik Sardarian 
Թեհրան, 20/08/2020


 

Friday 21 August 2020

«Նիդերլանդական օրագրի» շրջող օբեկտիվ. Մալթա





Մայրաքաղաքը՝ Վալետա
Մակերես՝ 316 կմ²
Վալետան, կամ Լա Վալետան Մալթայի Հանրապետության մայրաքաղաքն է, երկրի տնտեսական և քաղաքական կենտրոնը։ Անվանումը ստացել է մագիստրոս Ժան Պարիզո դե լա Վալետի անունից, որը հիմնադրել և պաշտպանել է քաղաքը օսմանցիներից:
Վալետան ունի մոտ 9.000 բնակիչ, որոնք հիմնականում մալթացիներ են՝ հետնորդները փյունիկեցիների, ովքեր հնում գաղութացրել էին Մալթան։
Քաղաքի բնակիչները խոսում են երկու լեզվով՝ անգլերեն և մալթայերեն։ Մալթայերենը արաբերենի մի բարբառ է, որն իր վրա է կրել իտալերենի, մասնավորապես՝ սիցիլական բարբառի ազդեցությունը։
Բնակչության մեծ մասը դավանում է կաթոլիկություն։
Եղանակը Մալթայում ամռանը հասնում է +30°C , իսկ ձմռանը`+13°C +15°C.
Դժվար է գտնել մի վայր, ուր այդքան փոքր տարածքոում կարող են կենտրոնացած լինեն այդքան տպավորիչ մշակութային տեսարժան վայրեր, որոնք առնչվում են մարդկային պատմության բոլոր ժամանակաշրջանների հետ, սկսած Քարե Դարից մինչ օրերս։ Հնագիտական ուսումնասիրությունները ցույց են տվել, որ ամենահին տաճարը, որը պատկանում է Նեոլիթյան դարաշրջանին, գտնվում է Մալթայում: Այն հազար տարով հին է, քան հայտնի եգիպտական Գիզայի բուրգերը։
Խորհրդավոր մարդկանց հետքերը, ովքեր կառուցել են տաճարները, անհետանում են հանկարծակիորեն մոտ մ.թ.ա. 2000 տարի առաջ։ Մալթայում քաղաքակրթության վերածնունդից հետո, պատմական իրավիճակն անընդհատ փոխվում է՝ թողնելով իր հետքը կարթոգենների, հռոմեացների, արաբների, նորմանների, և իսպանացիների վրա։
Մալթայի արշիպելագը, իր մեջ է ներառում Մալթայի, Գոզոյի, Կոմինոյի և Ֆիլֆիայի կղզիները։ Այն տեղակայված լինելով իտալական Սիցիլիա կղզուց հարավ՝ Եվրոպայի և հյուսիսային Աֆիկայի միջև զավթաց է եղել հույների, հռոմեացիների, արաբների, իսկ ավելի ուշ՝ Ֆրանսիայի և Բրիտանիայի կողմից։
Մալթան ունի գաղութային վերահսկողության դարերի պատմություն։ Այն պահպանել է տաճարների եզակի նմուշներ, որոնք կառուցվել են մ.թ.ա. IV-III դդ, Նրանց քարերը, խորանները, որոնք զարդարված են տարբեր տեսարաններով որտեղ օգտագործված են հսկայական քարե սալիկներ թողնում են հիանալի և անմոռաց տպավորություն։
ՀԱՄԱՁԱՅՆԱԳՐԵՐ ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԵՏ
Հայաստանի Հանրապետության և Մալթայի Հանրապետության միջև դիվանագիտական հարաբերությունները հաստատվել են 1993թ. մայիսի 27-ին:
Հայաստանի Հանրապետության կառավարության և Մալթայի Հանրապետության կառավարության միջև՝ մշակույթի բնագավառում համագործակցության մասին: Ստորագրվել է 2017թ. դեկտեմբերի 7-ին, Վիեննայում:
«Հայաստանի Հանրապետության կառավարության և Մալթայի Հանրապետության կառավարության միջև եկամուտի կրկնակի հարկումը բացառելու և հարկեր չվճարելն ու հարկումից խուսափելը կանխելու մասին» համաձայնագիր: Ստորագրվել է 2019թ. սեպտեմբերի 24-ին Նյու Յորքում:
ՀԵՏԱՔՐՔԻՐ Է ԻՄԱՆԱԼ
*Երկրի անունը հունարենից թարգմանաբար նշանակում է մեղր, դա պայմանավորված է Մալթայի էնդեմիկ մեղուների առկայությամբ, որոնք իրենց համեղ մեղրով հայտնի են ողջ աշխարհին:
*1530 թվականին իսպանական արքա Կարլ 5-րդը նվիրել է Մալթային ասպետական զինանշան, որը ստացել է Մալթական խաչ անվանումը: Ասպետները Մալթայում կառավարել են 264 տարի մինչ Նապոլեոնի արշավանքները:
*Մալթան Եվրոպայի ամենաապահով երկրներից մեկն է:
*Մալթական եկեղեցիներում պատերին կախվում է 2 ժամացույց, որոնցից մեկը ցույց է տալիս սխալ ժամանակ: Ավանդույթի համաձայն այն նախատեսված է սատանային շփոթեցնելու համար:
*Մալթայի բնակչության 50 տոկոսը հաճախել է երաժշտական դպրոց:
*Մալթայում ամուսիններն ազատ կարող են բաժանվել, բայց կրկին չեն կարող ամուսնանալ մեկ այլ մարդու հետ։
Նյութերը, լուսանկարները պատրաստել է`
ԴԱՎԻԹ ՄԻՐԶԱԽԱՆՅԱՆԸ













Մալթային նվիրված լուսանկարների ալբոմն` ԱՅՍՏԵՂ

Wednesday 19 August 2020

ՄԵկնարկում է սփյուռքահայ ուսուցիչների վերապատրաստման ծրագիրը


 ՀՀ կրթության, գիտության, մշակույթի և սպորտի նախարարությունը հայտարարում է սփյուռքում գործող հայկական և հայկական բաղադրիչով ուսումնական հաստատությունների (պետական և ոչ պետական վարժարաններ, դպրոցներ, մանկապարտեզներ, լրացուցիչ կրթության հաստատություններ, մեկօրյա կրթօջախներ, մշակութային կենտրոններ և այլն) մանկավարժների վերապատրաստման ծրագրի մեկնարկը:

2020թ. վերապատրաստման դասընթացները կանցկացվեն հեռավար ձևաչափով՝ 2020թ. օգոստոսի 25-ից հոկտեմբերի 23-ը:


Վերապատրաստումն ընթանալու է «Դասավանդիր Հայաստան» հիմնադրամի մշակած տարբերակված հետևյալ 6 ծրագրով'

•Ուսուցում մանկապարտեզում

•Ուսուցում մեկօրյա դպրոցում

•Տարրական ուսուցում

•Հայոց լեզվի և գրականության դասավանդում

•Լրացուցիչ կրթության և ազգային դաստիարակության կազմակերպում

•Հայոց պատմության և մշակույթի պատմության դասավանդում:


Ծրագիրն իրականացնելու է «Ֆիչըր» կազմակերպությունը: Դասընթացներն ավարտած ուսուցիչներին կտրամադրվեն համապատասխան վկայագրեր, որոնք կառաքվեն մասնակցիների փոստային հասցեներին:


Ծրագրին մասնակցելու համար անհրաժեշտ է մինչև օգոստոսի 19-ը ներառյալ լրացնել և ուղարկել հայտը, որը տեղադրված է հետևյալ հղմամբ՚ https://bit.ly/344GvPH


Մասնակցության հաստատումն ուսուցիչները կստանան հայտը ներկայացնելուց հետո 3 օրվա ընթացքում:


Հավելյալ տեղեկություններ կարելի է ստանալ ՀՀ կրթության, գիտության, մշակույթի և սպորտի նախարարության սփյուռքի հետ կապերի բաժնից /hեռ.` 37491716162 Viber, Whats'App, Էլփոստ` info@diasporateachers.am/ կամ «Ֆիչըր» կազմակերպությունից /հեռ. 37493844764 Viber, Whats'App, Էլ. փոստ. info@feature.am/

Նիդերլանդների վարչապետը խորհուրդ է տալիս աշխատել տնից ու տանն ընդունել առավելագույնը 6 հյուր


16.08.2020

Հենց նմանաբովանդակ վերնագրեր ունեն նիդերլանդական շատ կայքեր` անրադառնալովայսօր երեկոյան մամուլի  վարչապետ Ռութեի մամլո ասուլիսին: Վարչապետը միանգամից անցավ օրվա ամենահրատապ թեմային: Նիդերլանդներում կորոնավիրուսով վարակվածների թիվը աճում է: Վերարտադրման համարը 1-ից բարձր է, ինչը նշանակում է, որ վիրուսը կայուն տեմպերով աճ էապահովում : Ուստի  անհրաժեշտ գործողությունների կարիք կա, ասել է Ռութեն:


Կառավարության հավաստմամբ ՝ մասնավոր ոլորտում գործերը վատ են կարգավորվում և դա այն դեպքում, երբ խստացվել են կանոնները: Տանը կարելի է ընդունել ոչ ավելի, քան վեց հոգու, երբ տանը հիվանդության ախտանշաններ չունեն: Այս դեպքում պարտադիր է միմյանցից  պահպանել 1,5 մետր հեռավորություն : « Վեց հոգի ընդունելու  համար դուք դրա համար արդեն պետք է բավականին մեծ հյուրասենյակ ունենաք», - ասել է Ռութը: Վարչապետը մարդկանց խորհուրդ է տվել նման  հավաքներն անցկացնել  սննդի սպասարկման կետերում: «Այնտեղ հաճախ ավելի շատ տեղ կա, քան հյուրասենյակի անկյուններն են»:


Վարձույթով տրվող սրահների  վերահսկողությունը նույնպես խստացվում է: Այնպիսի երեկույթներ, ինչպիսիք են հարսանիքները, կարող են թույլատրվել,  նախնական ստուգման կանչով և գրանցումով: Բացի այդ, ֆիզիկապես հպվելով շնորհավորանքներն արգելված են: «Դա  այդքան հաճելի չէ, բայց պետք է  արվի: Մենք խնդրում ենք սրահի վարձակալներին և սննդի ձեռնարկատերերին ուշադրություն դարձնել  սրա վրա»:


ԱՇԽԱՏԱՆՔ ՏՆԻՑ


Վարչապետ Ռութեն ընդգծեց, որ տնից աշխատելը շարունակում է մնալ նորմ: Սեպտեմբերի 1-ից, որը շատերը մտադրվել էին գրասենյակ վերադառնալ աշխատանքի, իրատեսական չէ: «Թվերը հանգստանալու առիթ չեն տալիս, այնպես որ շարունակեք աշխատել տանը»:


Ռութեն իր խոսքն ավարտել է ուղերձով. «Մենք կարող ենք վիրուսին հաղթել միմյանց միջոցով: Մենք դա ցույց տվեցինք մարտին և հետագա ամիսներին: Այժմ մենք պետք է  ապացուցենք  որ կարող ենք այդպես շարունակել` կանխելով համաճարակը նաև միմյանց հսկողության տակ պահելով»:


ՄԵԿՈՒՍԱՑՈՒՄ


Ինչպես և սպասվում էր, առողջապահության նախրար Հուգո դե Յոնգեն այսօր երեկոյան  հայտարարեց, որ կարանտինի պարտավորությունը կրճատվելու է: Այն  14-ից դարձավ  10 օր:

Երկրի առանձին տարածքային միավորներ կորոնավիրուսի դեմ պայքարի իրենց առանձին քաղաքականությունը կունենան: Այսօր երեկոյան Ամստերդամը կհայտարարի նոր կանոնների մասին:


Rutte komt met dringend advies: 'Blijf thuiswerken en ontvang maximaal zes gasten thuis'


THOLEN - Premier Rutte en minister De Jonge hebben vanavond tijdens een persconferentie de coronaregels aangescherpt. Dat is 'helaas nodig', stelde de premier. Zo geeft het kabinet het dringende advies aan mensen om voortaan niet meer dan zes gasten thuis ontvangen, en allemaal op 1,5 meter afstand. Ook worden de controles bij zaalverhuur strenger. 


remier Rutte viel vanavond tijdens de persconferentie meteen met de deur in huis, zoals hij het zelf noemde. De ontwikkeling van het aantal coronabesmettingen in Nederland gaat niet goed. Het reproductiegetal ligt boven de 1, waardoor het virus gestaag groeit. Ingrijpen is daarom nodig, stelt Rutte.


Het gaat volgens het kabinet met name mis in de privésfeer. Dat is dan ook waar de regels worden aangescherpt. Zo luidt het dringende advies om niet meer dan zes mensen thuis te ontvangen, en alleen wanneer zij geen klachten hebben en 1,5 meter afstand kunnen houden tot elkaar. "En daar heb je met zes mensen al een behoorlijk grote woonkamer voor nodig", aldus Rutte. De premier adviseert mensen om vooral wél naar de horeca te gaan. "Daar is vaak meer ruimte dan in een woonkamer en zijn zitplekken."


Ook controles bij zaalverhuur worden strenger. Feesten zoals bruiloften mogen doorgaan, maar enkel met een checkgesprek vooraf en registratie. Daarbij is fysiek feliciteren verboden. "Dat is niet leuk, maar het moet gewoon. We vragen zaalverhuurders en horecaondernemers daar scherp op te letten."


Thuis werken


Premier Rutte benadrukte bovendien dat thuis werken de norm blijft. De datum van 1 september, die veel mensen in gedachten hadden voor het terug naar kantoor gaan om te werken, is niet realistisch. "De cijfers geven geen aanleiding voor een versoepeling. Blijf dus thuis werken."


Rutte eindigde zijn verhaal met een boodschap: "We kunnen het virus eronder krijgen met elkaar. Dat hebben we in maart en de daaropvolgende maanden laten zien. Nu moeten we laten zien dat we het ook onder controle kunnen houden met elkaar. "


Quarantaine


Zoals verwacht maakte Hugo de Jonge vanavond ook bekend dat de quarantaineplicht wordt ingekort. Die gaat van 14 naar 10 dagen. Verder zullen er ook regionale aanscherpingen komen van het coronabeleid. Amsterdam maakt vanavond nieuwe regels bekend.



Saturday 15 August 2020

Այս անգամ Հայաստանում Նիդերլանդների նորանշանակ դեսպանը Մաստրիխտի հայ համայնքում էր








«Անի» հայ համայնքը և Սուրբ Կարապետ Եկեղեցու ծխական խորհուրդը  օգոստոսի 15-ին Մաստրիխտում հյուրընկալել էր Հայաստանում Նիդերլանդների Թագավորության նորանշանակ դեսպան Նիկո Սխերմերսին (Nico Schermers ): Դեսպանին ուղեկցում էր Նիդերլանդներում Հայաստանի դեսպանության երկրորդ քարտուղար, հյուպատոս Դավիթ Միրզախանյանը: Մեծարգո հյուրը` Եկեղեցու ծխական խորհրդի անդամների ուղեկցությամբ, եղավ Մաստրիխտի Ամենասուրբ հայազգի Սերվատիուսի անունը կրող եկեղեցում, նրա անվան հետ կապված  վայրերում, ծանոթացավ հոգևորականի կյանքի հայտնի էջերին, հայկական կյանքին առնչվող թեմաներին: Պարոն Սխերմերսը տպավորված էր Լիմբուրգի հայ անցյալով ու  ներկա ինտեգրացիոն օրինակելի փորձով: Ի դեպ Մաստրիխտի քաղաքապետարանում հայկական համայնքի աշխատանքը դրական է գնահատել  Ավագանին` որոշել է օրինակելի աշխատանքը խրախուսել:

Հանդիպման ընթացքում Նիդերլանդների նորանշանակ դեսպանը խոսել է իր ծրագրերից, հույս հայտնել, որ Հայաստանում կորոնավիրուսի վիճակի կարգավորման հետ մեկտեղ կմեկնի Երևան և ձեռնամուխ կլինի դեսպանության հիմնադրման աշխատանքներին։ Երկու երկրների հարաբերությունները նոր, որակական  փուլ կտեղափոխվեն: Նախադրյալներ կստեղծվեն համագործակցության հետագա խորացման ու ընդլայնման հնարավորությունների համար:

«Անի» հայ համայնքի անդամների և Սուրբ Կարապետ Եկեղեցու ծխական խորհրդի անունից Լևոն Սարգիսը  ողջունեց և շնորհակալություն հայտնեց նիդերլանդացի դեսպանին հայ համայնքների հետ ջերմ կապեր հաստատելու ու նման հանդիպումներ  նախաձեռնելու համար: Ավելի  վաղ  Նիկո Սխերմերսը իր հայ գործընկերոջ` դեսպան  Բալայանի հետ եղել է  Էյնդհովենի, Ալմելոյի և Հաագայի հայկական համայնքներում, որտեղ անկեղծ զրուցել  և կիսվել են առկա տարբեր ոլորտներում կուտակված խնդիրներից ու ակտուալ ծրագրերից:

«Նիդերլանդական օրագիր»

Nid.oragir



Wednesday 12 August 2020

Կարեն Ալեքսանյանը ռուսական գրերի` կիրիլիցայի պատվին




Ահա այսպես, մեր հայրենակիցը' Կարեն Ալեքսանյանը, ռուսական գրերի' կիրիլիցայի պատվին, եզակի թանգարան է հիմնել Բուլղարյայում:

Մի քանի օր առաջ այստեղ է եղել  Բուլղարիայի նախագահ Ռումեն Ռադևը։   Նախագահին տպավորել է այն, որ  թանգարանը  ոչ թե բուլղարացի է ստեղծել, այլ հայ գործարարը: 

 Մեր ընթերցողներին տեղեկացնենք, որ  Երևանում`հայ գրողների ու նշանավոր հայերի կիսանդրերով, համարյա նույնատիպ, բայց ընդարձակ զբոսայգի հիմնելու գաղափարով է հանդես գալիս ՆԻԴԵՐԼԱՆԴԱԿԱՆ ՕՐԱԳԻՐԸ :

Այն ներկայացվել է Նիդերլանդներում Հայաստանի դեսպանի, ՀՀ վարչապետի սփյուռքի հարցերով հատուկ հանձնակատարի, ՀՀ նախագահի ուշադրությանը:

«Զինծառայողների ապահովագրության» հիմնադրամի դեսպանը` Նիդերլանդներից

«Զինծառայողների ապահովագրության» հիմնադրամի դեսպանը` Նիդերլանդներից


«Զինծառայողների ապահովագրության» հիմնադրամը ստեղծվել է մեր երկու Հայրենիքների սահմանները պաշտպանելիս զոհված կամ հաշմանդամություն ստացած զինծառայողներին, նրանց ընտանիքներին ապահովագրելու և հատուցումներ տրամադրելու նպատակով: Յուրաքանչյուրիս փոքր ներդրումն արդեն իսկ հնարավորություն է տվել իրականություն դարձնելու այս նպատակը...» :

Այս տողերը մեջբերված են հիմնադրամի ֆեյսբուքյան էջից և մենք ուրախ ենք, որ հիմնադրամը` որպես Նիդերլանդների թագավորությունում իրենց դեսպանի, ներկայացրել է հոլանդաբնակ մեր հայրենակից Ռոբին Գելիչիին Robin Haik Gelici Շատ լավ է, որ Ռոբենն իր վրա պատասխանատվություն է ստանձնել օգնելու Հայոց Բանակին, նրա քաջարի զինվորին: Լիահույս ենք, որ նա իր կարողություններով, կապերով, անձնական շահագրգռվածությամբ ու համեստ կարողություններով օգտակար կլինի ու անբասիր կծառայի հայրենիքին:

Քաջալերենք, մաղթենք նրան հաջողություններ իր կամքով ստանձնած այս պատասխանատու գործունեության մեջ:



Հարգելի՛ հայրենակիցներ,


Ձեզ ենք ներկայացնում Նիդերլանդների թագավորությունում մեր նոր դեսպանին` Ռոբին Գելիչիին Robin Haik Gelici:


Ստորև կարող եք գտնել վերջինիս ուղերձը.

Ես Ռոբին Գելիչին եմ, Նիդերլանդների Թագավորության Ալմելո քաղաքից: Ինձ համար մեծ պատիվ է ստանձնել "Զինծառայողների Ապահովագրության" հիմնադրամի դեսպանի առաքելությունը, քանի որ լինելով Ալմելո քաղաքի քաղաքային խորհրդի ավագանու անդամ արդեն 6 տարի, մեծ պատիվ եմ ունեցել աջակցել տեղի հայկական համայնքին, իմ հայրենակիցներին Հայաստանում եւ Սփյուռքում: Ներկայացված լինելով Նիդերլանդական Քրիստոնեա-Դեմոկրատական կուսակցության կողմից, իմ ամբողջ քաղաքական գործունեության նպատակը եղել է համայն հայության խնդիրների նպատակների եւ շահերի առաջմղումը միջազգային քաղաքական ասպարեզում: Այս նպատակներին է ծառայել եւ ծառայում նաեւ իմ ընտանիքը: Լինելով հայ եւ տարբերություն չզգալով հայաստանցու ու սփյուռքի հայի միջեւ, գտնում եմ, որ ոչ միայն հայաստանցու, այլ նաեւ ամբողջ հայության անվտանգության երաշխավորն է հայ զինվորը, ում առողջությունը ամենից թանկը պետք է գնահատվի եւ պաշտպանվի, ուստի "Զինծառայողների Ապահովագրության" հիմնադրամի նպատակներն ու դավանած արժեքները ամբողջությամբ հոգեհարազատ են ինձ եւ անչափ կարեւոր եմ համարում այս համագործակցությունը: Խաղաղություն եւ առողջություն հայ զինվորին եւ հայ ազգին:

Վտանգավոր ծովափեր հոլանդիայում



Հաագայից մինչև Ռոտերդամի ծովափնյա շատ ափերում ծածանվում է կարմիր դրոշը: Սա նշանակում է, որ լողալն արգելվում է: Արդեն մի քանի մարդ է մահացել ծովի ալիքների հոսանքների վտանգավոր տեղաշարժի հետևանքով, որը շատ արագ լողորդին տեղափոխում է ծովեզրից հեռու: Նիդերլանդական մամուլը հայտնում է տարբեր վայրերում խեղդվածների մասին` հորդորելով զգույշ լինել անգամ անվտանգ գոտիներում:

Twee mannen overleden bij Den Haag. Ze werden bij het Zuiderstrand uit zee gehaald nadat ze daar in de problemen waren gekomen. Het gaat om een 28-jarige man die omstreeks 13.00 uur uit zee was gehaald en een 24-jarige man zonder vast woon- en verblijfplaats die rond 16.30 uur uit het water werd gered. Beide mannen werden daarna gereanimeerd, maar overleden toch, meldt de politie.


De Veiligheidsregio Kennemerland meldde dat later ook een zwemmer in Wijk aan Zee en een zwemmer in Zandvoort om het leven kwamen. Die personen werden 's avonds uit het water gehaald. Een woordvoerster van de Veiligheidsregio meldt dat er 's middags nog weinig aan de hand was aan de kust in Noord-Holland, maar dat de stroming aan het begin van de avond een stuk sterker werd. Met fatale gevolgen.


De reddingsbrigade startte zondagavond bovendien een zoekactie naar een vermiste zwemmer in de zee bij Egmond. Dat meldde het Noordhollands Dagblad. Het zou gaan om een 16-jarig meisje. Vrij snel na de melding bleek het om een zeehond te gaan, waarna de reddingsdienst weer terugkeerde. Ook de daaropvolgende melding.

PZC

Ավելացնել մակագրություն

Սևրի պայմանագրի դասերը Ադրբեջան-Արցախ հակամարտության խաղաղ կարգավորման համար

Լուսանկարում`Օսմանյան Թուրքիայի պաշտոնական պատվիրակությունը ստորագրում է Սևրի պայմանագիրը

 




Մհեր Ալեքսանդրի Հարությունյան,

 Պ. գ. թ., դոցենտ, «Կաճառ» 

գիտական կենտրոնի ղեկավար



Սևրի պայմանագրի կենսագործման հարցում մեր ժողովուրդը հերթական հիասթափությունն ապրեց, ուստի քաղաքական ու գիտական հանրության օրակարգում է դրա պատճառների և արդեն որպես պատմական իրադարձություն` տված դասերի վերհանումը: Մենք դա փորձել ենք անել Ադրբեջան-Արցախ հակամարտության իրավաքաղաքական ու պատմական կերպարի ճիշտ ընկալման ու արդարացի հանգուցալուծման ուղիների հատկանշման տեսանկյունից: Սևրի պայմանագիրը մեր հարցադրման համատեքստում արժանի է ուսումնասիրողների ու միջազգայնագետների ավելի մեծ ուշադրության հատկապես Հայաստանի, որպես ազատ ու անկախ պետության, միջազգային ճանաչման տեսանկյունից: Այս փաստի արձանագրումը կարևորվում է Ադրբեջանի հետ Արցախի հակամարտության համատեքստում տարածքային ամբողջականության սկզբունքի չարաշահման՝ կողմերից մեկի մոլուցքը բացահայտելու առումով: Դա այն դեպքում, որ իր կարճատև գոյության ընթացքում Ադրբեջանը չի ունեցել միջազգայնորեն ճանաչված սահմաններ, այդ պատճառով Ազգերի լիգայի կողմից չի ճանաչվել[1]: Հերթական անգամ ոտնահարելով միջազգային իրավունքի նորմերը՝ ներկայիս Ադրբեջանն իր անկախության հռչակագրում մտցրել է այն դրույթը, որ «վերականգնվում» է 1918-20 թթ. սահմաններում, ինչը փաստացի և դեյուրե[2] նշանակում է, որ հրաժարվել է Խորհրդային Ադրբեջանի իրավահաջորդությունից[3]: Իսկ քանի որ  Արցախը երբևէ չի եղել ինքնահռչակ Ադրբեջանի միջազգայնորեն չճանաչված սահմաններում, հետևաբար` տարածքային ամբողջականության սկզբունքը չի կարող տարածվել Ադրբեջան-Արցախ հակամարտության խաղաղ կարգավորման վրա[4]:









Խոսելով Սևրի պայմանագրի իրավազորության կորստի մասին՝ արդիական կարող ենք համարել նրա հիմքում ընկած սկզբունքները, Հայկական հարցի արդարացի լուծման մոտեցումները, որոնք նախադեպ կարող են լինել դրա ճիշտ ու արդարացի հանգուցալուծման որոնումների համար: Այս տեսակետից կարևոր է ՀՀ գոյության ու բնականոն զարգացման համար դեպի ծով ելք ունենալու իրավունքի ամրագրումը Սևրի պայմանագրում, ինչը  կարող է հիմք հանդիսանալ ներկայումս շրջափակված հայկական երկու պետությունների՝ դեպի ծով ելք ստանալու պահանջիհամար: Դա քաղաքական լուրջ փաստարկ կարող է դառնալ բանակցային գործընթացում:

Պայմանագրի 351-րդ հոդվածը դեպի Սև ծով Բաթումի նավահանգստի վրայով ազատ մուտքի իրավունք էր տալիս նաև Հայաստանին[5]: Դեպի ծով ելք ունենալու հրատապությունը առկա է նաև մեր օրերում: Միջազգային իրավական ակտերը հնարավորություն են տալիս բարձրացնել ոչ միայն միջազգային ջրերից ազատորեն օգտվելու Հայաստանի իրավունքի հարցը, այլ նաև Ադրբեջանից պահանջել միջանցք դեպի Կասպից ծով, որպես` բազմամյա շրջափակման հետևանքների վերացման ու փոխհատուցման եղանակներից մեկը և ցեղասպանության ենթարկված ադրբեջանահայության՝ որպես պետականակիր ազգի օրինական իրավունքների արտահայտություն[6]:

Սևրի պայմանագիրն այն առավելագույնի արտացոլումն է, որը կարող էին տալ բազմաչարչար հայ ժողովրդին արևմտաեվրոպական դիվանագետները: Սակայն, դա Հայոց հարցի լուծում չէր, քանի որ  առկախ էր թողնում Հայաստանի ինչպես արևմտյան, այնպես էլ արևելյան սահմանները: Դրա պատճառը, մեր կարծիքով, ոչ միայն վերոհիշյալ տարածքներում Գլխավոր դաշնակիցների հետապնդած շահերն էին, այլև այն, որ Հայաստանը պատեհաժամորեն իր ներուժի ու սեփական հնարավորությունների մասին հոգ տանելու փոխարեն, բոլոր հաշվարկները, կարծես, կառուցել է տերությունների ողորմածության վրա: Այս միտքը գուցե թե չարծարծեինք, եթե մերօրյա դիվանագիտական հարաբերություններում չնկատեինք նմանատիպ տրամադրություններն ու միտումները: Ուշի ուշով հետևելով Ադրբեջան-Արցախ հակամարտության կարգավորման գործընթացին՝ կարելի է այն տպավորությունը ստանալ, թե դարձյալ հայ քաղաքական էլիտան հիմնական հույսերը կապում է Եվրոպայի քաղաքական գործիչների դիրքորոշումների հետ:

Ինչպես հայտնի է, Սևրի պայմանագրով Հայաստանին տարածքների վերադարձը նախատեսվում էր ստորագրման պահից երեք, այնուհետև վեց ամիս անց, իսկ վերջում, ընդհանրապես, այն մոռացության մատնվեց: Հետևաբար, նմանօրինակ թեական, անորոշ վճիռներից պետք է զգուշանալ ու հնարավորինս խուսափել: Մեր օրերում Ադրբեջան-Արցախ հակամարտության խաղաղ կարգավորման միջնորդները փորձում են մի նոր անորոշություն փաթաթել մեր վզին՝ ինչ-որ փուլային լուծումների, երևութական հանրաքվեների կամ միջանկյալ կարգավիճակի տեսքով, ինչը ինքնորոշման իրավունքի իրացմամբ վերջնական կարգավիճակի հարցը կասկածի տակ է դնում: Դա այն դեպքում, երբ մեր անկայուն տարածաշրջանում կանխատեսելի ոչ մի բան չի կարող լինել:

Դժվար է ձեռնպահ մնալ մեկ այլ համեմատություն անելու գայթակղությունից, թեև, ինչ խոսք, և՛ պայմաններն են այսօր այլ, և՛ խնդրո առարկան: Ինչպես հայտնի է, ժամանակին ՀՀ կառավարական պատվիրակությունը պահանջում էր նվազագույնը`Արևմտյան Հայաստանի չորս նահանգները  և ելք դեպի Սև ծով, իսկ ազգային պատվիրակությունը՝ առավելագույնը` վեցից-յոթ նահանգ և Կիլիկիան: Հայկական երկու պատվիրակությունների տարաձայնություններն ակամայից հիշեցնում են համառորեն շրջանառվող ասեկոսեները՝ ազատագրված ու ԱՀ  Սահմանադրությամբ ամրագրված հայրենի տարածքների  մասին…

Փարիզում երկու հայկական պատվիրակությունների առկայության փաստը կարելի է գնահատել որպես մեր ժողովրդին արհեստականորեն երկատելու արատավոր երևույթ: Հատկանշելի է, որ այդպիսի երկվություն կամ վնասակար այլընտրանք ամեն անգամ ստեղծում ենք մեզ համար ճակատագրական պահերին՝ դրանով իսկ թուլացնում մեր, առանց այդ էլ ոչ այնքան ուժեղ, դիրքերը: Այդպես եղավ 1918 թ. նոյեմբերին, երբ Անդրանիկ զորավարը կասեցրեց իր հաղթարշավը դեպի Շուշի, կանգնելով տարօրինակ երկընտրանքի առաջ. Հայկական հա՞րց, թե՞ Արցախի հարց, այնինչ մեկը մյուսի բաղկացուցիչն էր:  Վերադառնալով արդի իրողություններին՝ հին սխալների կրկնություն կարելի է համարել հերթական արհեստական երկընտրանքը. Արցախի անկախ պետականության կերտում «ստատուս քվոյի» պահպանմա՞մբ, թե՞ միացում Հայաստանի Հանրապետությանը՝ կենսական նշանակության ու կարի անհրաժեշտ դիրքերից հրաժարվելու գնով: Հիշեցնելով «Հայաստանին միանալու ամենակարճ ճանապարհը Արցախի անկախությունն է[7]» քաղաքագիտական բանաձևը՝ տեղին ենք համարում հատկանշել հայկական կողմի դիրքորոշման հստակեցման հրատապությունը: Աշխարհին պարտավոր ենք աներկբա հասկացնել, թե, ի վերջո, ի՞նչ է ուզում և ինչին է հետամտում հայկական կողմը[8]:

Անմտություն է ՀՀ ու ԱՀ միջև ցամաքային կապի մասին խոսելիս, նկատի ունենալ սոսկ Քաշաթաղի ու Քարավաճառի շրջանների նկատմամբ ինքնիշխանության պահպանումը, ինչը նշանակում է դնել նվազագույն պահանջ, չբացառել մեր  հանրապետության բաղկացուցիչ ու անքակտելի մասը կազմող որևէ տարածքի շուրջ սակարկությունը:  Մինչդեռ, մեր հակառակորդը դնում է առավելագույն պահանջ` ընդհուպ մինչև Շուշին՝ քաջ գիտակցելով, որ դա անհեթեթություն է: Սակայն, այդ քայլով, ակներևաբար, հակառակորդը և՛ քաղաքական ռազմավարություն է որդեգրում, և՛ մարտավարական հնարավորություններ ստանում բանակցություններում «զիջումների» գնալու նմանակում անելու…

Թող հակասություն չթվա ասվածի ու այն պատմական իրողության միջև, որ Սևրի պայմանագրով Հայաստանին վերադարձվելիք տարածքը ոչ միայն առավելագույն, այլ նաև նվազագույն սահմաններով փաստացի գտնվում էր թուրք զավթիչների վերահսկողության  տակ և Հայաստանը, ցավոք, իրական լծակներ չուներ տնօրինելու իրեն հանձնվելիք տարածքները, բացի այն երազկոտ հույսերից, թե դա իր  փոխարեն կանեն դաշնակիցները: Մինչդեռ, ոչ մի պետություն մեկ այլ պետության փոխարեն չի պատերազմում, եթե լուրջ ու կենսական շահեր չի հետապնդում: Նամանավանդ, եթե ուրիշի հովանավորությունն ակնկալող երկիրը այնքան ուժ և հնարավորություն չունի, որ ի զորու լինի պաշտպանելու իր ինքնիշխանությունն ու տարածքները: Կարող է հարց առաջանալ. նման պարագայում ի՞նչ իմաստ ուներ առավելագույն պահանջը դնել, երբ նույնիսկ նվազագույնին հետամտելու և հասնելու հնարավորությունները չկային: Պատասխանը դարձյալ կապվում է գերնպատակի կամ պայքարի ռազմավարության առաջադրման հետ, այսինքն՝ ինչքան մեծ է նպատակը, այնքան շատ են ջանքերը, պատասխանատվության զգացումը և համախմբումը: Մեծ նպատակների շուրջ համախմբումն էլ պայքարի երկարատև ոգով է տոգորում ազգերին, նրանց մղում  մեծագործությունների՝ ստվերի տակ թողնելով մյուս օտարածին ու խորթ գաղափարներն ու գաղափարախոսությունները, մի կարևոր հանգամանք, որը, ցավոք, ժամանակին հաշվի չառնվեց և ապազգային ախտը բոլշևիզմի դրոշի տակ սողոսկեց Հայաստան և բարոյալքեց Հայոց բանակը՝ հնարավորություն ընձեռելով  թուրքերին՝ զավթել  Հայաստանի մեծ մասը:

Որպեսզի «մեծ նպատակների» ու անհնարինը հնարավոր դարձնելու մասին ասվածը մերկապարանոց չթվա, բերենք մեր իսկ թշնամիների՝  քեմալականների ծավալած  շարժման օրինակը, ինչի միջոցով թուրքերը ոչ միայն վիժեցրին Սևրի պայմանագիրը, այլ նաև բոլշևիկների հետ փոխգործակցությամբ անգամ սպառնացին Հայաստանի  իսկ գոյությանը:

Փաստորեն Սևրի պայմանագրով տերությունները ճանաչեցին միացյալ ու անկախ Հայաստան ունենալու հայ  ժողովրդի իրավունքը, այսինքն՝ տրվեց Հայոց հարցը լուծելու ևս մի հնարավորություն, բայց, ավա¯ղ, հայությունը բավարար ուժ չգտավ իր մեջ, և բաց թողեց այն: Թե ինչու, օբյեկտիվ պատճառներից բացի կարելի է բացատրել նաև ներքին  գործոններով, որոնցից ամենակարևորը, թերևս, սեփական ուժերին չապավինելն էր` մի մոլորություն, որ Հայկական հարցը դարձրել է միջազգային դիվանագիտության խաղալիքը: Կարծում ենք, որ Սևրի պայմանագրի և նրան հաջորդած իրադարձությունների վերաիմաստավորմամբ կլուսավորենք մեր ապագան՝ ոչ մի պարագայում թույլ չտալով անցյալի սխալների կրկնություն:

Միջազգային պայմանագրերը իրենց գոյության ողջ ընթացքում կոպտորեն խախտող Թուրքիան ու Ադրբեջանը ցինիկորեն հայկական կողմին են վերագրում միջազգային կազմակերպությունների որոշումները չկատարելու մեղքեր… Զուգահեռներ անցկացնելով անցյալի ու արդիականության միջև՝ զգում ենք «երկակի խաղի» հետևանքներից զգուշանալու անհրաժեշտությունը: Սևրի պայմանագիրը, որպես` իր պատմական հայրենիքի նկատմամբ հայ ժողովրդի անկապտելի իրավունքի միջազգային ճանաչման արտահայտություն, պետք է որ ուղեկցի մեր քաղաքական պայքարին, անշուշտ, շեշտը դնելով արդեն իսկ ազատագրված հողերում ամրապնդվելու և, ապա, անընդհատ հզորանալու ճանապարհով սեփական ուժի ու բազկի միջոցով մեր հիմնահարցերը լուծելու ռազմավարության վրա: Մերձավոր Արևելքում տեղի ունեցող զարգացումները վերլուծաբաններին հիմք են տալիս պնդելու, որ Սևրի պայմանագիրը, որպես պատմական, միջազգային փաստաթուղթ և  նախադեպ, սպասում է իր պատեհաժամորեն կենսագործման պահին:

Եզրափակելով, ուզում ենք հատկանշել, որ այս համադրական անդրադարձը կատարվել է այն համոզմամբ, որ պատմության դասերը պետք է մշտապես նկատի ունենալ, այլապես մոռացության մատնված անցյալը, կրկնվելու իր հատկությամբ, կարող է  անկանխատեսելի հետևանքներ ունենալ Հայկական հարցի հանգուցալուծման դժվարին ճանապարհին:

-------------------------------

[1] Քոթանջյան Հ., Անվտանգության քաղաքագիտական պրոբլեմներ. ԽՍՀՄ վերակառուցում—Ղարաբաղ, Հայաստան, Անդրկովկաս – Աֆղանստան, Եր., ՀՀ ՊՆ Դ. Կանայանի անվան ազգային ռազմավարական հետազոտությունների ինստիտուտ, 2009, էջ 134:

[2] Манасян А., Карабахский конфликт: Ключевые понятия и хроника, Ер., НОФ “Нораванк”, 2005, с. 98.

[3] Оганесян Н., Административно-территориальная и политическая композиция Южного Кавказа и поясы его безопасности, Стратегические безопасностные исследования (научно-экспертная серия), Том 3, Ер., 2014, с. 478.

[4] Հմմտ.՝ Թորոսյան Տ., Հակամարտությունների կարգավորման իրավական հիմքը. տարածքային ամբողջականությո՞ւն, թե՞ ինքնորոշման իրավունք, «Լրաբեր Հասարակական Գիտությունների» («ԼՀԳ»), 2007, № 1, էջ  14-15, նույնի՝ Ինքնորոշման իրավունքի կարգավիճակը, կիրառման չափանիշներն ու պայմանները, «ԼՀԳ», 2008, № 1, էջ 19-20:

[5] Նույն տեղում, էջ 101:

[6] Տե՛ս Մանասյան Ա., Ադրբեջանահայությունը Ղարաբաղյան հակամարտության կարգավորման և Հայոց ցեղասպանության ճանաչման համատեքստում, «ԳԼՈԲՈՒՍ», 2014, №  8-9 (53-54), էջ 109-166:

[7] Հմմտ.՝ Քաղաքագետ. Արցախի անկախացումը միացում է Հայաստանին, http://panarmenian.net/m/arm/news/130050 (ներբեռնումը՝ 24.07.2020 թ.):

[8] Տե՛ս Սղագրություն «Ադրբեջան—ԼՂՀ հակամարտություն». կարգավորման հեռանկարները. միացու՞մ, թե՞ անկախություն» թեմայով հասարակական քննարկման (2008 թ., ապրիլի 6, ք. Ստեփանակերտ) [սղագրեց` Ղավալյան Ա.], «Կաճառ» (ԿԳԿ—ի տարեգիրք): Գիրք 3(35-46), 2009, Շուշի, «Կաճառ» գիտական կենտրոնի հրատարակչություն, 2014, էջ 160-166:

-------------------------------

Հոդվածի հեղինակ`Մհեր Ալեքսանդրի Հարությունյան

Ծնվել է 1972թ. հուլիսի 9-ին Շուշի քաղաքում:

1989թ. ավարտել է տեղի Խ. Աբովյանի անվան համար 3 միջնակարգ դպրոցը:

1994թ. ավարտել է Լեռնային Ղարաբաղի պետական համալսարանի պատմաբանասիրական ֆակուլտետը` պատմության և օտար լեզվի ուսուցչի որակավորմամբ:

1989-1992թթ. ուսանողական-երիտասարդական կազմակերպությունների կազմում մասնակցել է Արցախյան շարժման քաղաքական փուլին և ԼՂՀ տարածքային ամբողջականության պաշտպանությանը:

1992-1993թթ. ծառայել է ԼՂՀ ինքնապաշտպանության ուժերում՝ որպես տոպոգեոդեզիական հետախուզության ջոկի հրամանատար:

1993-1994թթ. համատեղության կարգով աշխատել է Ասկերանի շրջանի վարչակազմի «Խաչեն» պաշտոնաթերթի խմբագրությունում՝ որպես պատասխանատու քարտուղար, ռազմահայրենասիրական բաժնի վարիչ, զինվորական թղթակից:

1993-2016թթ. ծառայել է ԼՂՀ ՊԲ «Մարտիկ» պաշտոնաթերթի խմբագրությունում՝ որպես զինվորական թղթակից (1993-1998), խմբագրահրատարակչական բաժանմունքի խմբագիր (1998-1999), ավագ խմբագիր (1999-2000), ավագ գրական աշխատակից (2000-2012), գլխավոր խմբագրի տեղակալ (2012-2015), գլխավոր խմբագիր (2015-2016): Որպես զինվորական թղթակից 1993-1994 թթ. մասնակցել է մարտական գործողություններին:

2000թ. համատեղությամբ աշխատել է ԱրՊՀ պատմության ամբիոնում:

2001թ. նոյեմբերի 30-ին ՀՀ ԳԱԱ Պատմության ինստիտուտի մասնագիտական խորհրդում պաշտպանել է «Արցախյան պատերազմը և Պաշտպանության բանակի մարտական ուղին. 1991-1994թթ.» թեմայով թեկնածուական ատենախոսությունը, ստացել պատմական գիտությունների թեկնածուի գիտական աստիճան:

2001թ. ընդունվել է Արցախի ժուռնալիստների միության շարքերը, 2009-ին ընտրվել ԱԺՄ վարչության կազմում:

2004թ. մրցույթով ընտրվել է «Մեսրոպ Մաշտոց» համալսարանի պատմության ամբիոնի դոցենտի պաշտոնում:

2005թ. ընտրվել է ԼՂՀ աշխարհագրական անվանափոխումների մասնագիտական հանձնաժողովի քարտուղար:

2006թ. փետրվարի 20-ին նախաձեռնել է «Կաճառ» գիտական կենտրոն հասարակական կազմակերպությունը և հիմնադիր համաժողովում ընտրվել Վարչության նախագահ: Հիմնադրել և խմբագրում է կենտրոնի «Կաճառ» ամենամսյա տեղեկագիրը, 2007-ից` «Կաճառ» տարեգիրքը:

2008թ. ՀՀ Բարձրագույն որակավորման հանձնաժողովի կողմից շնորհվել է դոցենտի գիտական կոչում պատմագիտություն մասնագիտությամբ:

2016թ. Շուշիի տեխնոլոգիական համալսարանի «Հումանիտար և լեզուների» ամբիոնի վարիչ է:

Արցախյան ազգային-ազատագրական շարժման 30-րդ տարեդարձի կապակցությամբ և Արցախի Հանրապետությանը մատուցած ծառայությունների համար 2018 թ. պարգևատրվել է «Երախտագիտություն» մեդալով:

Հեղինակ է 114 գիտական աշխատանքների:

Saturday 8 August 2020

Նիդերլանդահայերի օգնությունը Տավուշին չուշացավ


«Միացյալ Հայերը Նիդերլանդներում» միությունը շնորհակալություն է հայտնել նրանց, ովքեր  իրենց ֆինանսական փոխանցումներն են կատարել «Աջակցի՛ր Տավուշին» ծրագրի համար: Միության նախագահ Սվետա Աբրահամյանը գտնում է, որ  օգնությունը կարող էին նաև այլ խողովակներով ուղարկել, բայց ուղիղ` թիրախային օգնությունն ավելի արագ ու արդյունավետ ստացվեց: Տավուշի մարզպետարանից` Նիկոլայ Գրիգորյանը ճիշտ ժամանակին է համարում Նիդերլանդներից մեր հայրենակիցների առաքած բենզինային գեներատորների, սառնարանների, ջրի մեծ տարաների ստացումը: Դրանք հենց սահմանապահ համայնքների ապաստարան-թաքստոցների համար էին` ֆեյսբուքյան անձնական էջում գրել է  փրկարարական ծառայության գեներալը: 

Ի դեպ` ինչպես «Նիդերլանդական օրագրին»  տեղեկացրեցին, շուտով Տավուշի մարզ է առաքվելու հոլանդահայերի  օգնության երկրորդ խմբաքանակը:

Հայաստանի Հանրապետությունում կազմակերպչական աշխատանքները համակարգելու  համար նշվեց ՀՀ ԱԺ «Իմ քայլը» խմբակցության անդամ, պատգամավոր տիկին Սոֆյա Հովսեփյանի,Արգավանդ գրասենյակային կահույքի խանութների ցանցի տնօրեն Վահան Նարիբեկյանի, այլ աշխատանքները համակարգելու ու կատարելու համար Արմեն Մինասյանի և Հայաստանում նիդերլանդահայ կազմակերպությունների ներկայացուցիչ Անդրանիկ Դավթյանի անունները:

Այս օգնությունից բացի հոլանդահայերը, մասնավորապես «Միացյալ Հայերը Նիդերլանդներում» միությունը` Տավուշի օգնության համար փոխանցումներ են կատարել«Հայաստան» համահայկական հիմնադրամին :

«Նիդերլանդական օրագիր»





Կից ներկայացվել են հետևյալ նվիրատուների անունները:


R.Moeradjan

M.Moeradjan

M.Aslanjan

W. Sahakov

LA Nazaryan

D.G. Mkrtjyan

Hr E Zargarjan

G.M. Gevorgjan

A. Matosjan

HOUTBECKERS F M G en/of

K. Matevossyan eo M.H. H

Hr G Kiladjian e/o.Mw M

Mw A Voskanjan

Mw I Antonian

Hr PNJ Landman, Mw A Tak

A. Takadian Haftvani eo

Mw L Antonian

AA ANTERJAS

A. Hakoobian eo V. Khach

L. Ohanyan


Mw N Stefhanyan


Mw K Abrahamian

J AISTOV

Mw A I Kesjan

S. Rambali

Mw L Chopchiyan

HM STEPANIAN

Mw C H van de Weerd

Mej M S Schuursma

Mw NB Aslanian

Hr ABA Aslanian Mw RV Aslanian-Jessaian

Hr T L Torosjan

R Chatenier Gonezen


Namens Stichting Verenigde Armeniërs in Nederland (VAN) te Nijmegen in Nederland wil ik onze donateurs hartelijk danken voor de financiële bijdrage voor de actie "Steun Tavush".

Dankzij jullie hebben we 10 generatoren, 10 koelkasten en 20 watertanks kunnen aanschaffen voor de schuilplaatsen in Tavush provincie in Armenië.

Onze dank gaat ook uit naar onze partners in Armenië die ons hebben geholpen met aanschaf en het vervoer,met name naar de Tweedekamerlied Sofya Hovsepyan,direktor van Argavand.am meubelwinkels Vahan Naribekyan, onze vertegenwoordiger in Armenie Andranik Davtyan en Armen Minasyan voor de overige werkzaamheden.


Thursday 6 August 2020

Դեսպանների հանդիպում Հոլանդահայ կազմակերպությունների ֆեդերացիայի (FAON) ներկայացուցիչների հետ



Օգոստոսի 5-ին Հայաստանում Հոլանդիայի առաջին նշանակված դեսպան պարոն Նիկո Սխերմերսը թվով  երկրորդ անգամ այցելեց Հաագայի Աբովյան մշակութային միության կենտրոն, այս անգամ  Նիդերլանդներում ՀՀ դեսպան պարոն Տիգրան Բալայանի հետ` զրուցելու Հոլանդահայ կազմակերպությունների ֆեդերացիայի (FAON) ներկայացուցիչների հետ։ 

Պարոն Սխերմերսի հունիսի 24-ի առաջին այցելության ընթացքում հետաքրքրվել էր Նիդերլանդներում հայ համայնքի ձևավորման և հայկական կառույցների, մասնավորապես Աբովյան միության և Հոլանդահայ ֆեդերացիայի (FAON-ի) ծավալած գործունեությանը մասին, դեսպանին էր հանձնվել  Հոլանդահայ ֆեդերացիայի հրատարակած «Հայերը Նիդերլանդներում» գիրքը և այլ նյութեր։  Զրույցի ժամանակ շոշափվել էր  Հայաստանի և Ացախի հարցերով հոլանդահայ համայնքի ներգրավվածության ու մտահոգությունների մասին:

Պարոն դեսպանի հետ երկրորդ հանդիպմանը` Նիդերլանդների Թագավորությունում Հայաստանի դեսպան Տիգրան  Բալայանի մասնակցությամբ քիչ ավելի  ներկայացուչական կազմ էր հավաքվել, ներկա էին FAON-ի խորհրդի և «Ապրիլ 24» հանձնախմբի անդամները, «Հայաստան» Համահայկական հիմնադրամի Նիդերլանդների մասնաճյուղի, Գլաձոր ուսանողական միության, Հոլանդահայ Աբովյան մշակութային միության  ներկայացուցիչները:

Այս անգամ քննարկվեցին հուլիսի 12-ին Հայաստանի հյուսիսարևելյան Տավուշի մարզի հայ-ադրբեջանական սահմանում տեղի ունեցած հակամարտության վերջին զարգացումները, դրա հետևանքները, միջազգային արձագանքները, Թուրքիայի և այլ երկրների հայտարարությունները, Նիդերլանդների վերաբերմունքը և հոլանդահայության ցուցաբերվող մարդասիրական օգնությունը` մասնավորապես «Հայաստան» համահայկական հիմնադրամի Հոլանդական մասնաճյուղի կողմից։ Որպես հատուկ կետ, Հոլանդահայ կազմակերպությունները բարձրացրեցին Բաքվի կողմից Եվրոպայում և Ամերիկայում հրահրվող հակահայկական զգացմունքների արտահայտության դրսևորման և հայկական կառույցների նկատմամբ կիրառվող բռնությունների հարցը։ Հոլանդիայում ևս արտացոլվեց Ադրբեջանի այս սադրանքը, երբ  անցած ամիս Հաագայում Ադրբեջանի դեսպանատանը հավաքված խուժանը սադրանք էր հրահրում հայերի կազմակերպած խաղաղ ցույցի ժամանակ` իրենց դեսպանատան տարածքից շշեր ու  քարեր էր նետում հայ ցուցարարների ուղղությամբ։ Հայերի հավաքն ուղղված էր Ադրբեջանի կողմից հրադադարի ռեժիմի խախտման և Հայաստանի վրա իրականացված հարձակումների դեմ։

Նիդերլանդների նորանշանակ դեսպանը նիդերլանդահայ կառույցների ներկայացուցիչներին տեղեկացրեց երկկողմ հարաբերությունների զարգացման իր տեսլականը և ծրագրվող քայլերը՝ հույս հայտնելով, որ Հայաստանում կորոնավիրուսի հետ կապված իրավիճակի կայունացումը թույլ կտա շուտով մեկնել Երևան և մեկնարկել դեսպանության հիմնադրման աշխատանքները։
Բնականաբար, քննարկվին նաև Երևանում Նիդերլանդների դեսպանության բացման նախապատրաստական ​​աշխատանքների հարցերը, ինչպես նաև այն խնդիրները, որոնք դեսպանը ակնկալում է դեսպանատան աշխատանքների շրջանակում, որպեսզի հնարավոր լինի սատարել օրենքի գերակայության և երկու երկրների միջև տնտեսական հարաբերությունների զարգացմանը։ Խոսվեց նաև մշակութային միջոցառումների կազմակերպման, ուսանողների փոխանակման և վիզաների ազատականացման հարցերի մասին։
Հայաստանի դեսպանը ներկաների հետ կիսվեց իր գործընկերոջ հետ ունեցած քննարկումների ընթացքում քաղաքական, տնտեսական, մշակութային ոլորտներում երկկողմ հարաբերությունների խորացման ուղղությամբ ձեռք բերված պայմանավորվածությունների և համատեղ աշխատանքների մանրամասներով՝ կոչ անելով հայրենակիցների հանդես գալ նոր նախաձեռնություններով ու հարստացնել երկու երկրների միջև փոխգործակցության օրակարգը։

Նիդերլանդների հայկական կազմակերպությունների ֆեդերացիայի ներկայացուցիչները ողջունեցին նիդերլանդահայերի հետ հանդիպումներ ունենալու Նիկո Սխերմերսի նախաձեռնությունը և կիսվեցին իրենց գործունեության արդյունքների, ապագայի ծրագրերի, ինչպես նաև Հայաստանի շուրջը տեղի ունեցող զարգացումների վերաբերյալ առկա այլ մտահոգություններով։
Կազմակերպությունները խորին շնորհակալություն հայտնեցին երկու դեսպաններին նրանց ներկայության և հաճելի մթնոլորտում մտքերի փոխանակման համար։