The Netherlands Diary/Նիդ.օրագիր

The Netherlands Diary/Նիդ.օրագիր
The Netherlands Diary

Monday 19 April 2021

Armeniërs zijn als zaadjes verspreid en laten hun vruchten achter

Het is voor bijna elke Armeniër belangrijk om de Armeense identiteit te behouden. Een mooie manier om dit te doen is door het vertellen van de verhalen afkomstig van de bevolking. Armeniërs zijn over de hele wereld verspreid als zaadjes. Om ervoor te zorgen dat de Armeense geschiedenis nooit wordt vergeten, is het belangrijk om de verhalen te blijven vertellen. Aan onze kinderen, kleinkinderen, maar ook aan mensen die we in onze leven tegenkomen. Patmi betekent in het Armeens ‘vertel’. De gelijknamige Patmi, het bedrijf, streeft ernaar om deze verhalen te vertellen en Armeniërs over de hele wereld met elkaar te verbinden. Een brug slaan tussen Armeniërs in landen waar ze zich hebben gevestigd en de lokale bevolking, dat is het doel. Zoals we als zaadjes zijn verspreid, zo vindt Patmi dat de zaadjes (mensen) hun vruchten (verhalen, inspirerende boodschappen) achter kunnen laten waar ze ook komen. 

Een beetje van Armenië en een beetje van Nederland

Om een brug te slaan tussen de landen waar Armeniërs zijn gaan wonen en Armenië, gaat Patmi in elk land op zoek naar ‘parels’ in het land waarbij er een Armeniër betrokken is geweest. Het eerste land waar Patmi start is Nederland. Eén van de parels van Nederland wat verbonden wordt met Armenië is de Armeense brug. In het jaar 1713 is het verzoek van de Armeniërs woonachtig in Nederland om een eigen Armeense kerk te hebben in Amsterdam goed gekeurd. De Armeense kerk in Amsterdam is vervolgens gebouwd in 1715. Tot op heden bezoeken vele Armeniërs deze kerk. Voor de kerk is een brug aanwezig die sinds 2013 ‘De Armeense Brug’ als naam heeft gekregen. 

Verhalen inspireren

Op de social media kanalen van Patmi hebben een aantal mensen al hun verhaal gedeeld. Maroet Tovmasjan vertelt hoe zijn grootvader vanuit de regio Sassoun gevlucht is terwijl hij 13 jaar was destijds. Zijn grootvader is de enige overlevende man geweest van het gehele drop. In zijn eentje is hij naar het Armenië, wat we nu kennen, gegaan en heeft vanuit het niets een huis en een familie opgebouwd. ‘Wat ik wil meegeven is dat wij als Armeniërs overal onze eigen Armenië op kunnen bouwen, het maakt niet uit waar we zijn’.
Tamara Yakob vertelt in een verhaal wat ze op Patmi heeft gedeeld dat haar voorouders gevlucht zijn vanuit “Dih” (voormalig Armenië, wordt nu Eruh genoemd in het Turks). Ze werden gedwongen om te vluchten vanwege de genocide. Ze hebben alles moeten achterlaten en zijn opnieuw begonnen. Dat was moeilijk en pijnlijk. Haar voorouders hebben zich later gevestigd in Irak. Daar is Tamara ook geboren. Helaas moest het gezin van Tamara ook vluchten vanuit Irak naar Nederland. “Lange wandelingen door droge gebieden waarbij mijn ouders mij en mijn andere broertjes en zusjes moesten dragen. Mijn opa verloor zijn dochter tijdens deze reis.” Haar ouders hebben er alles aan gedaan om het leven in Nederland zo veilig mogelijk in te richten voor haar. “Ik ben dan ook dankbaar dat wij hier leven en we hier veilig zijn”. Ze zal echter nooit vergeten waar ze vandaan komt en waar haar wortels liggen. “Vergeet niet om de Armeense cultuur en genen door te geven en te ontdekken wat je identiteit is door Armenië te bezoeken en het land en de mensen te leren kennen”.

Voor Armenië, door Armeniërs


Patmi zal producten verkopen met een Armeense tint. Dat wil zeggen dat alle producten een element van de Armeense cultuur met zich meedragen. Het eerste ontwerp is de Armeense brug en kerk in Amsterdam. In de afbeelding is de Armeense brug en kerk te zien, en als je goed kijkt zie je ook Armeense patronen erin verwerkt. Om op de hoogte te blijven van de ontwikkelingen van deze startup, kun je de Facebook pagina en Instagram pagina @PatmiStory bekijken. Patmi, vertel je verhaal, tell your story.


Arthur Ebrahimi

Dit artikel is geschreven in het kader van het EU-project “Solidarity Corps”. Wil jij ook schrijven voor Niderlandakan Oragir? Stuur dan een berichtje en wordt ook vrijwilliger!



No comments:

Post a Comment